Week 47: De joodse stem.
Gideon Simon zet uiteen welke band de politieke partijen van oudsher hebben met Israël en de Joodse gemeenschap.
Nog een paar dagen te gaan en dan weet ik of ik volksvertegenwoordiger ben namens EénNL. Spannende tijden voor mij en voor alle kandidaten van alle partijen. Volgens de laatste onderzoeken blijkt namelijk dat ruim 30% van de mensen die willen gaan stemmen 22 november nog niet weet op welke partij hij gaat stemmen. Omgezet naar zetels komt dit neer op 50 zetels! Waar let een zwevende kiezer zoal op tijdens het maken van zijn definitieve keuze? Uiteraard op de koers van de dag, zoals ik dit maar gekscherend noem. Wil je absoluut niet dat de linkse partijen een coalitie kunnen vormen, dan gaat je stem naar rechts en vice versa. Ik vroeg me nu af waar let de joodse kiezer op? Om het u makkelijk te maken heb ik de verschillende partijen eens vergeleken en gekeken hoe hun band is met bijvoorbeeld de Joodse gemeenschap en Israël.
Van oudsher hebben de grote drie partijen, CDA, PVDA en VVD een zeer hechte band met Israël en de Joodse gemeenschap. In de jaren ’60 en ’70 werd Nederland als een ‘natuurlijke’ bondgenoot’ van Israël gezien. Helaas liggen die tijden achter ons. Met name vanuit de sociaal democratische hoek zijn de afgelopen jaren geluiden te horen die niet thuishoren in een hechte vriendschap. Het PVDA heeft de afgelopen jaren keer op keer bewezen dat zij duidelijk de kant kiest van de Palestijnen. Initiatieven tot boycot van Israëlische producten konden menigmaal op de sympathie van het PVDA rekenen. Demonstraties tegen Israël die uitmondden in grove antisemitische scheldkanonnades werden bijgewoond door prominente PVDA’ers. Deze demonstraties vonden voornamelijk plaats in Amsterdam, waar PVDA burgemeester Cohen dit allemaal, zonder ingrijpen, toeliet.
En dan het CDA. Jarenlang kon Israël rekenen op onvoorwaardelijke steun vanuit christelijke hoek. Een mix van respect voor het volk Israël en schuldgevoel over de onderdrukking en vervolging van Joden, die mede door de christelijke kerk honderden jaren hebben plaatsgevonden in Europa, zorgden voor een warme vriendschap. Helaas, ook deze vriendschap staat sinds enkele jaren onder stevige druk. Prominente CDA’ers als voormalig premier Dries van Agt en oud-minister Hans van den Broek, kiezen openlijk partij voor de ‘zielige en onderdrukte’ terroristen van Hamas en Hezbollah. Een oud spreekwoord komt opeens bij mij op; ‘met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig’.
Blijft over de VVD. Ten aanzien van Israël neemt de VVD het standpunt in dat ze het beleid van Israël ten alle tijden steunen. Hier valt niets over te klagen. Maar kijken we naar haar standpunten die ons hier in Nederland aangaan dan heeft de partij de afgelopen periode zich van een erg negatieve kant laten zien als het de Joodse gemeenschap aangaat. IJzeren Rita liet weer eens van zich horen en hoe. Zonder blikken of blozen meldde Verdonk dat het tijd wordt dat scholen gaan werken met aanmeldingslijsten waarop om en om ‘witte’ en ‘zwarte’ leerlingen staan, dit om de integratie te bevorderen. Impliciet zegt Rita Verdonk dus dat ze af wil van artikel 23 van onze Grondwet, het artikel dat gaat over het recht op bijzonder onderwijs. Door het idee van Verdonk zal bijzonder onderwijs verdwijnen omdat scholen niet meer zelf mogen bepalen op welke grondslag en identiteit zij leerlingen mogen aannemen dan wel mogen weigeren. In de praktijk gaat dit dan betekenen dat scholen als Rosj Pina en Maimonides haar deuren moet open zetten voor elke leerling die onderwijs wil volgen op haar school. Weg joodse identiteit, weg Joods Bijzonder Onderwijs. Dit idee van de VVD is trouwens niet nieuw, D66 roept soortgelijke dingen al een tijdje.
Blijven over de kleinere partijen. Wat hebben
