“Waar zitten de echte antizionisten?”

In een interview met het Belgische webzine Uitpers laat AEL-leider Dyab Abou Jahjah zich onomwonden uit over de Palestijnse kwestie: "Ik wil er meteen op wijzen dat het doen verdwijnen van de staat Israël niet betekent dat de joden er als groep moeten worden buiten gewerkt."

Deze lijst blijkt in de praktijk vooral op een samenwerking met de Partij van de Arbeid te berusten. Het gekrakeel binnen het progressieve kamp over dit initiatief is niet altijd even verheffend. Men verzuimt wel eens om de AEL en boegbeeld Abou Jahjah op hun standpunten te beoordelen. Die zijn ? om even grof te schematiseren ? onder drie hoofdlijnen samen te vatten: met de integratiepolitiek of het migrantenbeleid is het grondig fout gelopen in dit land (vanwege een overdosis paternalisme, ook en vooral bij de goedmenende antiracistische, blanke man); de oorlog van George Bush tegen Irak moet een breed en radicaal verzet op gang brengen; de bevrijdingsstrijd van het Palestijnse volk verdient een radicale en coherente solidariteit, die opteert voor een compromisloze, antizionistische en antikoloniale opstelling.Samen met Robert Soeterik (de Nederlandse Midden-Oostenkenner en hoofdredacteur van het magazine "Soemoed" van het Nederlandse en Vlaamse Palestina Komitee) en de Nederlandse publicist, Peter Edel (zijn boek "De Schaduw van de Ster" zorgde in Nederland voor een bijzonder onfrisse polemiek, waarbij de zionistische lobby zich niet onbetuigd liet), had ik een gesprek met Dyab Abou Jahjah. Daarbij kozen we doelbewust voor één gespreksthema: de Palestijnse kwestie.We vroegen de AEL-leider naar zijn visie op het Israëlisch-Palestijns conflict, naar zijn strategie om deze honderdjarige oorlog te beëindigen, naar de perspectieven van een duurzame en rechtvaardige vrede en de bondgenootschappen die de strijd van het Palestijnse volk in de huidige Arabische wereld de nodige ruggensteun kunnen geven.Dyab Abou Jahjah kiest bewust voor een polariserende strategie. Velen zullen het daar erg moeilijk mee hebben. Waarbij meteen de vraag rijst wanneer wij, Europeanen, eindelijk in staat zullen zijn om een eeuwenoude, ergerlijke trek definitief af te leggen. Wij schrijven de "onderdrukte volkeren" nog steeds graag voor wat ze moeten doen en hoe ze de sympathie binnen het "kamp van de onderdrukker" moeten winnen, zoals Abou Jahjah niet ten onrechte opmerkt.Zijn visie op de huidige krachtsverhoudingen in het Midden-Oosten en het bondgenootschap tussen de "Arabische nationale beweging" en de "Arabisch islamitische beweging" lijkt mij gebaseerd op een voortvarend optimisme. Mijn wantrouwen (en dat is een understatement) ten opzichte van de fundamentalistische bewegingen, die in het Midden-Oosten stilaan de straat hebben ingepalmd, is vele malen groter dan dat van Dyab Abou Jahjah.Klik hier voor de tekst van het interview.Bron: www.uitpers.be.