Scuds blijven nachtmerrie VS en Israël

Het is een hoge prioriteit in de eerste dagen van de oorlog: voorkomen dat Irak Scud-raketten afvuurt op Israël of de troepen in Koeweit, schrijft Stieven Ramdhari in een achtergrondartikel in de Volkskrant

Ze stonden te boek als ‘Scud-boulevard’ en ‘Scud-steeg’, de twee lappen woestijn in westelijk Irak waar Amerikaanse en Britse commando’s in 1991 de jacht hadden geopend op Iraakse Scud-raketeenheden. Maar de inzet van ‘s werelds beroemdste speciale eenheden – Delta Force, SAS en de SEAL’s – liep uit op een pijnlijk fiasco.Het werd een smet op een van de meest succesvolle oorlogen aller tijden. Ondanks de inzet van de commando’s en ruim tweeduizend luchtmacht-missies, slaagden de VS er niet in om ook maar één mobiele lanceerinstallatie te vernietigen.Niet zo verwonderlijk, want het operatiegebied van de Scud-eenheden was bijna twee keer zo groot als Nederland. Na zes weken Golfoorlog hadden de Iraakse eenheden 93 Al-Hussein- en Al-Abbas-raketten, varianten van de Russische Scud, weten af te vuren op Israël, Saudi-Arabië en Qatar.Twaalf jaar later rijst de vraag of het Amerikaanse en Britse leger thans wél in staat zijn om de lancering van Saddam Husseins raketten – of wat er nog van over is – te voorkomen. Het is Washingtons grootste nachtmerrie: een aanval op Israël met een Scud geladen met chemische of biologische wapens.Een studie van de Amerikaanse denktank RAND voorspelt weinig goeds. Amerikaanse, Britse, Australische en Israëlische commando’s zijn al maanden actief in West-Irak, maar RAND-onderzoeker William Rosenau betwijfelt of deze speciale eenheden zullen slagen in hun opzet. ‘Nieuwe technologieën, zoals onbemande vliegtuigen, zullen het makkelijker maken om grote gebieden te verkennen, maar het is hoogst onwaarschijnlijk dat special forces hun doel zullen bereiken.’Het neutraliseren van het Scud-gevaar wordt ‘een enorme uitdaging’, zegt defensie-expert Stephen Baker vanuit Washington. Volgens hem kan een aanval met Scuds, voorzien van chemische of biologische wapens, dit keer een aanzienlijk groter gevaar vormen dan tijdens de eerste Golfoorlog. ‘Er zal veel nodig zijn om zo’n Iraakse actie te voorkomen.’De Amerikanen halen dan ook alles van stal om Iraakse represailles tegen Israël, of tegen de troepenmacht in Koeweit, te voorkomen. Behalve de commando-operaties in West-Irak zijn er twee vliegdekschepen met gevechtsvliegtuigen in de Middellandse Zee gestationeerd. Die krijgen, samen met schepen met het Aegis-radarsysteem, een belangrijke taak bij het opsporen en vernietigen van Scuds.De voormalige Israëlische chef-staf Shaul Mofaz pleitte in oktober zelfs voor het bombarderen van West-Irak, om het gebied al onder controle te hebben als de oorlog begint. Amerika gaat ver om te voorkomen dat de Israëli’s betrokken raken bij het conflict. Het Israëlische leger, zo meldde de Wall Street Journal onlangs, krijgt straks voor het eerst toegang tot het communicatienetwerk van Central Command. De Israëli’s kunnen zo ‘meekijken’ hoe de oorlog verloopt.In Qatar, hoofdkwartier van Central Command, is een nieuwe radar geplaatst die tijdig moet waarschuwen voor gelanceerde Scuds. Duitse en Amerikaanse Patriots zijn naar Israël gestuurd. Israël heeft het antiraketsysteem Arrow-2, dat Scuds op nog grotere hoogte moet neerhalen.Met de Arrow, die zo’n twee miljard euro heeft gekost, kunnen de Israëli’s lanceringen tot op vijfhonderd kilometer zien. Israël is alleen bang dat de Iraki’s zoveel Scuds tegelijk afvuren, dat de Arrow ontregeld raakt. De grote vraag is hoeveel Al-Husseins (bereik 600 kilometer) en Al-Abbas-raketten (bereik 800 kilometer) Bagdad nog heeft. Volgens de CIA en de Britse MI5 varieert dit tussen de 6 en 24 stuks. Volgens Israël zijn het er meer.Irak beschikte ooit over 819 Scuds. Volgens Unscom heeft Bagdad van 817 stuks ‘naar tevredenheid’ aangegeven dat ze zijn gebruikt (in Iran en de Golfoorl