Eenheid… sjmeenheid

"De rechtstreekse verkiezingen van de minister-president zijn achter de rug. En de winnaar is… niet Israël." Een nieuwe column van Tom Spiero.

?Sjaron weigert de vredesbesprekingen voort te zetten," opende het NOS-Radionieuws deze week. Jammer dat de Nederlandse media Israël niet bereiken. Het zou de Israëlische politieke eenheid sterk bevorderen. NRC Handelsblad publiceerde meerdere antisemitische brieven. Kortom, de verbetering van de problematische verhoudingen tussen de Palestijnse Autoriteit en Israël ziet er vanuit Nederland eenvoudiger uit dan in het Midden-Oosten zelf.Dat gaat ook op voor de joodse kring in Nederland. Althans, als we het NIW mogen geloven. Daarin zegt Harry de Winter deze week ?Van mij geen positief woord over enige Arabische regering? en ?Het eerste probleem is in mijn ogen dat de Palestijnen een eigen staat moeten hebben. Maar het recht op terugkeer is natuurlijk onhaalbaar.? Ook stelt hij vast dat de Israëlische bevolking voor zestig à zeventig procent bestaat uit mensen die haten en fanatiek religieus zijn. Genoeg ingrediënten om te denken dat we hier met een netelig probleem van doen hebben. Maar nee hoor. Paginagrote advertenties wereldwijd. Wij willen vrede. De NIW-verslaggeefster krijgt slappe knieën ??ach meneer De Winter, wat heeft u nog mooi vol haar?- en begint aan een goede week. Inderdaad een ander joods geluid.In Israël hebben de verkiezingen voor sommigen wel helderheid gebracht. Ik geef u een paar voorbeelden. Rechter van het Hoog Gerechtshof en voorzitter van de verkiezingscommissie Michael Chesjin had ernstige kritiek op degenen die niet hebben deelgenomen aan de verkiezingen of blanco gestemd hebben. Veertig procent van het electoraat kreeg de schuld! Ehoed Barak accepteerde de volle verantwoordelijkheid voor de nederlaag (van Avoda?), trad af als partijleider en Knesset-lid en eiste het co-voorzitterschap op van de Avoda-onderhandelingscommissie over de te vormen regering van nationale eenheid. Hij is een van de acht kandidaten voor het voorzitterschap van de partij en ? daarmee – het premierschap.Omri Sjaron mag volgens de geldende regels niet het hoofd worden van het bureau van Arik Sjaron. David Levi moet volgens de wet eerst aftreden als Knesset-lid voordat hij minister kan worden. En dezelfde oorzaak ligt ten grondslag aan de volgende problemen: Hanegbi geen minister wegens aanklacht, Lieberman geen minister wegens aanklacht, Livnat geen minister wegens justitieel onderzoek, Sjani geen chef-staf van de minister-president wegens veroordeling.De roep om de wet op de rechtstreekse verkiezing van de minister-president af te schaffen, klinkt onveranderd. Deze stap lijkt noodzakelijker dan ooit tevoren. Immers, Israël heeft nu een verkiezingsresultaat waarbij beide kandidaten verloren hebben: Barak werd afgewezen door 76,52 procent van de kiesgerechtigden en Sharon door 61,20 procent.* Een rampzalige situatie.Sjarons streven om een regering van nationale eenheid te vormen is op zich goed te begrijpen. Meretz heeft bij monde van Jossi Sarid laten weten hieraan niet te zullen deelnemen. Avoda is ernstig verdeeld over het al dan niet vormen van een regering van nationale eenheid. Ik ben het volmondig eens met de aftredende minister van Justitie en Religieuze zaken Jossi Beilin, die op de avond van de verkiezingsdag zei dat Avoda goede voorstellen van de regering Sjaron vanuit de oppositiebanken zal steunen. Een regering van nationale eenheid ? ik zeg het nog maar eens – is noodzakelijk wanneer het land van buitenaf bedreigd wordt. Dat is niet het geval. De Staat Israël wordt van binnenuit bedreigd. Alleen versterking van de democratie kan daar iets aan doen. Dat geldt voor de instituties van Staat en voor de interne partijdemocratie.De meeste kandidaten voor het Avoda-voorzitterschap zijn schaamteloze figuren. Meretz heeft terecht open voorverkiezingen voor het Avoda-partijleiderschap geëist, omdat de winnaar onder de huidige