Voorpublicatie Huize Goldwasservan Ariëlla Kornmehl

Drukte in Mama?s te kleine keuken, aangebrande latkes waarvoor Shelly verantwoordelijk was, behalve Mama alleen maar meiden, een vriendin van Shelly en Tara. Zij wilden graag helpen met de voorbereidingen voor het grote diner. Mijn jeugdvriendin Tara was best handig in de keuken, in tegenstelling tot Shelly?s vriendin, die zich vooral met de gespreksstof bezighield.?Ik ben sinds twee weken weer aan de pil,? zei Shelly terwijl ze zich concentreerde op het mengsel voor de latkes. Mijn moeder wist zich vreemd genoeg op een onopvallende manier onzichtbaar te maken, zodat wij dit gesprek ongestoord konden voeren, zonder te hoeven denken aan de moeder, die ook in de keuken stond. Een van haar kwaliteiten, zichzelf onzichtbaar maken op momenten dat dat inderdaad beter is. ?Geef mij de mixer even aan. Ik wist niet dat je weer een relatie had.? Shelly?s vriendin.?Ik dacht dat jij iets met die Pieter Verbeek had!? riep Tara. Met haar rug naar Shelly gekeerd, zat ze aan de keukentafel fruit te snijden terwijl Shel bij het fornuis stond te klungelen. ?Nee joh, wel een kanjer, maar nee… te gojs voor mij.??Of jij misschien te joods voor hem?? vroeg ik mijn oudere zus terwijl ik de tweede schaal met vis stond te garneren. Even hoorden we alleen nog de stem van de oude bok die het cellospel op de radio aankondigde.?Wat moeten die mannen trouwens met joodse vrouwen, kijk nou: midden september en wíj vieren nieuwjaar… We zijn toch helemaal van de pot gerukt.? Ik hield van Tara?s manier van spreken. ?Volgens mij doe je er iets te veel zout door, welke slik je eigenlijk?? ?Dat is juist lekker, anders zijn ze zo slap. O… Tara? Kun jij ?m even oppakken? Jij staat er het dichtst bij.??Hallo? Ja… nee, dat klopt wél. Wie moet u precies hebben? Ah, ja, die staat vlak bij me, ogenblikje…?Tara seinde me en legde de hoorn vervolgens in de holte tussen mijn linkerschouder en mijn hoofd neer. Mijn handen stonken naar vis en ik wilde dat niet op de telefoon overbrengen. Hij klonk een beetje verlegen, hoewel hij op de universiteit best een grote mond had. Ik was verbaasd dat hij me belde. Nadat we een keer hadden gezoend na afloop van een faculteitsfeest, was het tussen Gideon en mij eigenlijk een beetje bekoeld. We wisten ons beiden geen houding te geven als we elkaar op college zagen. Op mijn studentenkamer had hij geen gehoor gekregen en blijkbaar had ik hem ooit dit nummer gegeven. Of hij mocht aanschuiven. Hij wilde niet alleen zitten en herinnerde zich dat ik uit een traditioneel gezin kwam en hoopte dat daar misschien nog een plaatsje was.?Natuurlijk, gezellig. Als je rond zevenen komt ? Weet je eigenlijk waar mijn ouders wonen?? Na te hebben uitgelegd waar ze wonen wilde ik de hoorn weer neerleggen maar dat ging natuurlijk niet zonder m?n vishanden te gebruiken.Mama was weer eens op tijd en verrichtte de handeling voor mij. ?We zijn al met negentien, wie heb je nou in godsnaam nog toegezegd?? vroeg ze met een uitgetelde blik in haar ogen. Ik antwoordde haar dat ik een joodse medestudent op jomtov niet alleen laat zitten en als er geen plaats meer was, dan zou ik mijn stoel, bord, kiegel en koegel wel met hem delen. ?Is ie iets voor mij?? vroeg Shelly?s vriendin zonder aarzelen.?Zet de oven maar vast op 180 graden, Shel, dan is hij straks goed voorverwarmd.? Mama, die de touwtjes nog steeds in handen had.?Hé, was dat die Gideon waarmee je had gezoend op het faculteitsfeest?? Met een glimlach vertelde ik dat hij een donker type is met mooie, bijna zwarte ogen en dat hij flinke moeite met Nietzsche had gehad.?Ik kom drie lepels te kort. Is er nog een ander bestek? Hé, zoent ie lekker???Pfff. Je denkt toch niet dat ik me dát nog kan herinneren…!? Terwijl het helemaal niet zo lang geleden was. Maar ik vond het wel weer genoeg over hem en mij.?Bullshit!!! Dat weet je best nog!? Ook Tara kon doordrammen.?Is het Diane, die je weer bent gaan slikken???Nee, die was me toch te zwaar. Heb jij n