Terecht of niet?

Smuel Keren buigt zich over de vraag of het terecht is dat Israël de veiligheidsdiensten van Arafat aanvalt. En passant legt hij uit waarom hij een internationale vredesmacht in het gebied volgens hem geen goed idee is.

Bij ernstige escalaties als deze heeft de lezer van joods.nl een grote behoefte aan evenwichtig commentaar. Behalve je er zorgen maken kun je er niets mee. Je belt je familie en je vrienden in Israël, houdt je adem in en hoopt op betere dagen. Toch zijn er wel degelijk zinvolle analyses te maken over de situatie.ZelfmoordaanslagenVanaf het begin van het jaar 2001 is dit de vijftiende aanslag of een poging ertoe in deze centrale Israëlische regio. Het is de derde aanslag in Netanja. De dader Mahmoud Ahmed Marmash kwam uit Tulkarm op de West-Bank, een steenworpafstand van Netanja. Nu lijkt de cruciale vraag voor velen of Israël al dan niet buitensporig reageert op deze zelfmoordacties van de Hamas. Kofi Anan, die zich niet roerde tijdens de drie maanden durende NAVO-bombardementen op Servische burgers, meent van wel. Mag Israël dat, anders dan de NAVO, wel in haar bestaan wordt bedreigd zich dan niet verdedigen? Moet Israël aanvallen op zijn burgers over zijn kant laten gaan? Israël valt geen bedrijven aan, geen televisiestations en geen elektriciteitscentrales. Wel de veiligheidsdiensten van Arafat. En de cruciale vraag is of dit al dan niet terecht is. Volgens Arabische commentatoren in de VS en het Midden-Oosten niet. Arafat heeft Hamas niet aan een leiband, hij organiseert de bomaanslagen niet en hij zou het fenomeen niet kunnen voorkomen. Ook Israël kan immers met een veel betere veiligheidsdienst de aanvallen niet voorkomen. Ook Sjaron, die beweerde het wel te kunnen en hiervoor is gekozen, is hiertoe niet in staat. De conclusie van deze Arabische commentatoren is dat Israëlische aanvallen op Arafats veiligheidstroepen niet terecht zijn. Vaak distantieert Arafat zich van deze daden en somt verontschuldigt hij zich zelfs. Ook Palestijnse ministers verhalen deze aanvallen op Israël op deze wijze. Wat betreft de moordaanvallen op Israëlische burgers wassen zij hun handen in onschuld en zij roepen de wereld op het Palestijnse volk te beschermen tegen de bedreigende aanvallen van het Israëlische leger. Ook zeggen zij dat hun volk getraumatiseerd is en de bomaanvallen op Israël daarvan een symptoom zijn.Internationale waarnemers?Even een korte uitwijding op het herhaalde verzoek om internationale waarnemers te sturen naar de Palestijnse gebieden. Israël is hierop fel tegen, de Verenigde Staten ook en de rest aarzelt. Waarom is Israël eigenlijk tegen? Kunnen internationale waarnemers niet voor ontspanning zorgen en de spiraal van geweld doorbreken, hetgeen ook de wens van Israël is? Het antwoord is simpel maar eenduidig: nee. Stationering van internationale troepen heeft regio?s als Libanon, Kosovo en ook Sebrenica niet geholpen. De soldaten van vreemde landen stellen zich angstig op en kunnen noch provocerende terreuracties noch strafexpedities van de andere partij tegenhouden. Het uitzenden van een internationale troepenmacht versterkt wel de emotionele betrokkenheid van de deelnemende landen hetgeen tot interventies kan leiden die later betreurd worden. En dat is precies de reden dat Israël hier geen brood inziet en de Palestijnen wel. Het lost de geweldsspiraal niet op, maar leidt tot een vertekende emotionele reactie bij de burgers en regeringen van de deelnemende landen.AansprakelijkheidNu terug naar de vraag of Israël terecht of niet veiligheidsdiensten van Arafat aanvalt en of het zinvol is of niet. Om te beginnen Israël heeft herkenbare doelen nodig om de zelfmoordaanslagen te vergelden. Israël kan het zich niet permitteren om Palestijnse burgers, tv-stations of fabrieken aan te vallen en dat wil de regering van Israël, waar Peres ook lid van is, niet. Daarmee zou men zich verlagen tot het principe van ?oog om oog tand om tand? en dat zal op den duur het democratische en ethische kar