Escalatie in het Midden-Oosten

Psychotherapeut en publicist Rob Kern analyseert de escalatie van geweld in het Midden-Oosten. Hij hoopt dat de combinatie Sjaron-Peres, dus afschrikking en onderhandeling met respect, uiteindelijk de vrede zal brengen, waarnaar in Israël zo diep wordt verlangd.

Onder zware Amerikaanse druk trekt IDF zich echter luttele uren later alweer terug uit Gaza. De actie veroorzaakt spanningen binnen de Israëlische regering. Minister Ephraim Sneh van de arbeiderspartij verklaarde op de Israëlische televisie: ?We wisten niet van de inval en ook niet van de terugtrekking? en voegde er aan toe dat Sjaron in beperkte kring tot deze operatie heeft besloten en dat dat niet is zoals het hoort. Andere leden van de regering uitten hun bezorgdheid voor een verslechtering van de verhouding tussen de regering-Bush en Israël. En inderdaad uitte Collin Powel scherpe kritiek op de bezetting van delen van de Gazastrook. Hij noemde de tegenmaatregelen van Israël op de beschietingen op Sderot "exessief en buitenproportioneel". Hield Sjaron zich de eerste zes weken van zijn regeringsperiode de lijn van zijn voorganger Barak vast wat betreft veiligheidsbeleid, de laatste veertien dagen wordt zijn eigen stijl duidelijk zichtbaar. Sjaron verklaart dan ook keer op keer dat hij niet ad hoc reageert op de situatie. ?De burgers van Israël hebben mij gekozen om de veiligheid van de burgers te waarborgen. Ik heb een duidelijk plan hoe dit te bewerkstelligen. Al onze acties vormen een consistent geheel uit een vooropgezet plan. Wij willen graag vrede met onze buren. Maar veiligheid van de burgers heeft een grotere prioriteit dan vrede.?Ondertussen wordt het in Israël hardop gezegd dat Sjaron doet waarvoor hij gekozen is. En wat is dat? De Israëli’s noemen dat hartra’a, afschrikking. De Israëli’s hebben hun geloof in vrede met de Arabieren totaal verloren. Oslo is dood en was begin af aan een dwaling van Rabin en Peres, denken velen. Het feit zelfs Baraks voorstel Jeruzalem met de Palestijnen te delen voor Arafat niet genoeg was, heeft de Israëlische burgers versterkt in hun angst dat de Palestijnen Oslo misbruikten voor hun einddoel, de vernietiging van de staat Israël. De Palestijnen en de Arabieren in het algemeen zouden alleen de macht van de afschrikking begrijpen. Compromissen en het teruggeven van gebieden versterkt hun idee dat Israël zwak is, hetgeen leidt tot steeds meer terreurdaden.Syrië stelt militair niets voor en Sjaron doet er goed aan om dat de Syriërs te laten voelen. En wat betreft de Palestijnen, zo denkt men, laat zij het maar voelen dat zij bij deze intifada alleen maar kunnen verliezen. Als bij verdere escalatie de methode van Sjaron niet tot de gewenste rust zal leiden, zien de Israëli’s een terugkeer naar de situatie voor Oslo als onvermijdelijk. "Het Westen denkt aan vrede in het Midden Oosten, maar wij zijn helaas in oorlog," zegt men cynisch in Israël.Zelf hoop ik dat het niet deze kant opgaat. Twee getraumatiseerde volkeren vechten om één stuk land. Allebei leven zij in angst en dagelijks is er sprake van verlies van mensenlevens en onmetelijk leed voor de gezinnen die deze offers moeten brengen. Sjaron kan zich niet alles permitteren. Hij zou zijn beslissingen in overeenstemming moeten brengen met de ideeën van Peres en de andere Avoda-ministers. Ook zal hij er rekening moeten houden met de Amerikaanse regering, die tot nu toe alle prioriteit aan de kwestie Irak gaf, maar nu tot zijn schrik constateert dat een afstandelijk beleid van de Verenigde Staten de toestand in het Midden-Oosten gevaarlijk doet escaleren. Verder hoop ik dat Sjaron niet alleen een plan heeft voor afschrikking, maar ook voor vrede en dat de combinatie Sjaron-Peres, dus afschrikking en onderhandeling met respect, uiteindelijk de vrede waarnaar in Israël zo diep wordt verlangd, dichterbij zal brengen.Zo niet dan heeft de wereld er een groot probleem bij.Rob Kern is publicist en psychotherapeut