De erfenis van Clinton: Saddam Hussein

"Saddam zou binnen drie jaar over atoomwapens kunnen beschikken en binnen vijf jaar zelfs Europa zou kunnen bedreigen." Rob Kern over het dreigende gevaar en George W. Bush.

Aanvankelijk kreeg de Amerikaans-Britse aanval op de Irakese radarinstallaties weinig bijval. De wereld wilde profiteren van de Irakese olie en Europa had profijt van Saddams grillige wens om de Irakese olie in euro?s te betalen in plaats van in dollars. Bovendien heeft de Irakese bevolking al voldoende geleden onder de internationale sancties tegen hun land. De Arabische landen, Rusland en China keurden de luchtaanvallen af en de westerse leiders hielden hun adem in. Zou Bush ondoordacht de kruistocht van zijn vader voortzetten? Waar zou dit allemaal naar toe leiden?Ondertussen weten we beter. De Duitse geheime dienst heeft bekend gemaakt de Saddam volgens haar bronnen binnen drie jaar over atoomwapens zou kunnen beschikken en binnen vijf jaar zelfs Europa zou kunnen bedreigen (Algemeen Dagblad 26-2). Volgens twee gevluchte Irakese wetenschappers beschikt Saddam nu al over atoomwapens en volgens Israël-deskundige Michael Stein (2 Vandaag, 26-2) heeft Saddam de laatste tien jaar – maar vooral na het stoppen van VN-controles op zijn land – vrijelijk kunnen werken aan zijn chemische, biologische en nucleaire wapenarsenaal. Vooral de dreiging van biologische wapens noemde Stein ernstig. Een klein flesje biologische wapenstof kan immers het leven van honderdduizend mensen beëindigen. Stein zei verder dat vooral Koeweit, Saoedi Arabië, Iran en Israël gevaar lopen slachtoffer te worden van Saddam Hussein, maar dat het een grote fout zou zijn om te denken dat Europa geen gevaar loopt.Nu kun je je afvragen of de Duitse geheime dienst niet al veel eerder bekend was met Saddams geheime wapenprogramma?s en waarom zij pas na het aftreden van Clinton deze belangrijke feiten wereldkundig maken. Het antwoord is simpel. Clinton heeft van het gevaar Saddam geweten maar bewust de andere kant op gekeken. Hij had zijn handen vol aan de juridische nasleep van de Lewinski-affaire en de zeer dubieuze interventie van de NAVO – vooral de Verenigde Staten – in Kosovo. Servië vormde geen enkele bedreiging voor de NAVO-landen. Zoals achteraf bleek, was er van een genocide in Kosovo geen sprake – wat Clinton natuurlijk in 1999 al wist – en na de terugtrekking van het Servische leger uit Kosovo zijn 180.000 Servische inwoners uit Kosovo gevlucht onder het toeziend oog van de NAVO. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties heeft de aanvallen nooit goedgekeurd en formeel gezien is Kosovo nog steeds een provincie van Joegoslavië dus het conflict was een binnenlandse kwestie. Door de NAVO-interventie in het conflict Kosovo heeft het Westen een deel van zijn humane imago in de wereld verloren. Dat dit in het Westen niet voldoende is doordrongen, is te wijten aan het gebrekkige functioneren van de westerse media en het gebrek aan politieke belangstelling en vervlakking van de westerse bevolking.Hoe dan ook: Bush zit met de erfenis van Clinton in zijn maag. Ten eerste is er de onhoudbare situatie aan grens van Kosovo met Servië waar de Kfor niet bij machte is om de Albanese strijders in bedwang te houden en ten tweede bevindt het Midden-Oosten zich door Saddam in een zeer gevaarlijke situatie. De kwestie Saddam is voor Israël een zaak van leven en dood. Het land vraagt zich af wat het moet doen als Irak Israël opnieuw aanvalt met Scuds of onconventionele wapens. Moet Israël preventieve maatregelen nemen?Ook voor het Palestijns-Israëlische conflict heeft de kwestie-Saddam problematische gevolgen. Net als tijdens operation Dessert Storm, nu 10 jaar geleden, kiezen de Palestijnen de kant van Saddam Hussein. Dit kan tot een verdere escalatie van de intifada leiden. Voor Israël is de aandacht van Bush voor de nucleare dreiging van Saddam een grote geruststelling. De rondreis van Colin Powell in het Midden Oosten kan leiden tot vermindering