Arafats vrede

Prof. ir. M. Tels legt uit waarom Arafat zich volgens hem absoluut geen vrede kan permitteren.

Het kan van enig nut zijn daar iets over te weten. Want, het is spijtig maar waar, onderhandelen kun je nu een-maal niet in je eentje. De Palestijnen zelf lijken zich over hun vredesvoorwaarden minder druk te maken dan wij over de onze. Er zijn onder hen toch grote verschillen van mening. Je hebt Palestijnen, die het Land willen delen volgens de zogenaamde ?Groene Grens? van vóór 1967. Je hebt er die samen met ons een binationale staat willen oprichten. Ook zijn er Palestijnen die een Palestijnse staat willen waarin dan alleen maar sommigen van ons mogen blijven wonen. Dat kunnen dan bijvoorbeeld die joden zijn, van wie de families vóór de oprichting van de joodse staat in het land zijn gekomen of ook vóór de eerste wereldoorlog of vóór het begin van de kruistochten of vóór de tijden van Mosje of Avraham; alles naar gelang van de historische kennis en het temperament van de spreker.Maar wat wil Arafat nu eigenlijk? Hij zegt er niet zo veel over, wat voor een onderhandelaar wel verstandig is. Het wordt dus een beetje raadseltjes raden. Maar dat kunnen we proberen. Arafat is eigenlijk pas enthousiast geworden over onderhandelen na de bijeenkomsten in Oslo en Madrid. Wanneer mijn lezers niet zo slim waren als ze zijn zouden ze op grond daarvan kunnen gaan denken, dat de goede Jasser verwacht dat hij een beetje meer zal kunnen krijgen dan in die steden ruwweg is afgesproken. Maar helaas, dat klopt helemaal niet met alle dingen die sindsdien zijn gebeurd, bijvoorbeeld niet met het feit dat de Palestijnen met maar een heel zwakke aanleiding aan de tweede intifada zijn begonnen. Het zal dan ook blijken dat we niet moeten proberen onze raadseltjes te gaan raden op de basis van gewone verwachtingen over onderhandelingen. Want dan zouden we totaal verkeerd uitkomen. Dat kunnen we op de volgende manier inzien:Wanneer de Palestijnen vrede sluiten krijgen ze een staat van zichzelf. Zo?n staat moet ze dan niet alleen besturen, maar ze moeten hem ook laten functioneren zoals iedere gewone staat. Ze moeten dan dus, om maar eens een paar voorbeelden te noemen, water hebben om hun velden te bevloeien, een industrie om hun mensen werk te geven, en technici en geschoolde arbeiders om te zorgen voor nieuwe industrie, voor elektriciteit en een telefoon die echt werken en voor betere wegen (wie de West Bank zo?n beetje kent weet dat dit moet). Dat is gemakkelijk gezegd, maar op het ogenblik is dit in het geheel niet de praktijk.In de huidige droogte is er nu al groot gebrek aan water. Er zijn goede afspraken met de Israëli?s voor nodig en een goede verhouding tussen de twee staten. Het probleem is oplosbaar, maar eigenlijk alleen door zeewater te gaan ontzilten. Dat is duurder dan grond- of rivierwater toe te passen maar niet meer onbetaalbaar. Koeweit wordt er vrijwel helemaal door van drinkwater voorzien. En wist u dat ons goede, natte Nederland ook fabrieken heeft voor de ontzilting van zee- of brak water? Er zijn er, voor zover ik weet, drie.De West-Bank en Gaza hebben maar heel erg weinig industrie. Het is uit ervaring bekend geworden dat wanneer de Israëli?s niet toestaan dat Palestijnen in Israël komen werken (vooral in de bouw) er in ?de gebieden? direct grote werkeloosheid ontstaat. Of er buitenlandse geldschieters zijn die op voldoende schaal in een Palestijnse industrie en infrastructuur zouden willen investeren is ? althans mij ? niet bekend. Het zou ook voor Israël beter zijn geweest wanneer wíj dat op wat grotere schaal gedaan hadden. Maar wat zouden de gulle gevers van de CIA dáárvan gedacht hebben? Met het minimale haventje dat Nederland in Gaza wil bouwen, zullen de Palestijnen niet ver komen.De Palestijnen hebben aardig wat vrij bekwame technici op HTS-niveau. Maar geavanceerde technici die nieuwe industriële processen kun