Vanaf het begin van de vijandelijkheden, 12 juli, beschreef Salo Soesan dagelijks hoe de inwoners van kibboets Bet HaEmek de oorlog beleefden. Vandaag het slot van zijn reeks bijdragen. De rust is weergekeerd, maar voor hoelang?
De eerste geruchten over een staakt-het-vuren vielen bij veel mensen in het noorden niet in goede aarde. Hebben we daarvoor ons leven een maand lang laten ontwrichten, in de schuilkelders gezeten en zoveel schade en ellende te lijden gehad? Men heeft er weinig vertrouwen in: de wapenstilstand zal door Hezbollah vast en zeker worden gebruikt om zich te herbewapenen, en over een tijdje begint alles weer van voren af aan, en, naar ik vrees, nog een graadje erger.
Op 12 augustus, sjabbat, kwam de bevestiging dat de VN inderdaad unaniem had gestemd voor een wapenstilstand en dat die maandag zou moeten ingaan. Het wachten is op de internationale troepenmacht, maar dat kan nog wel een week of drie, misschien wel vier duren.
Zondag, officieel de laatste dag van deze oorlog, bleek ontzettend gewelddadig. Iedereen heeft de nacht in de schuilkelders moeten doorbrengen – er was een reële dreiging dat er opnieuw langeafstandsraketten, voorzien van enorme springladingen, onze richting uit zouden worden afgeschoten.
De laatste uren voor het ingaan van het staakt-het-vuren inging zijn inderdaad, precies zoals door het leger voorspeld was, vreselijk geweest. ‘s Avonds zijn twee met springstof geladen onbemande vliegtuigen en een met explosieven geladen vrachtwagen onderschept, en in de paar uur voor het staakt-het-vuren werkelijk zou ingaan, om 8 uur ‘s morgens, ging nog tien maal het luchtalarm en zijn er tientallen inslagen geteld.
Een week geleden nog, terwijl buiten de raketten insloegen (van een staakt-het-vuren was nog in de verste verte geen sprake) vroeg ik me af of de economische (lees: olie-) belangen van de westerse wereld zo zwaar wegen dat de islamitische landen hun gang kunnen blijven gaan. Iran heeft gezelschap gekregen van het grootste moslimland ter wereld Indonesië en kan nu nog harder roepen dat Israël ‘van de kaart geveegd moet worden. Zal de rest van de wereld zich oit nog weer met ons willen bemoeien? Ik ben ervan overtuigd dat wij gelijk hebben en uit alle macht voor ons bestaan moeten vechten. Niemand heeft het recht om aan Israël te komen. Na bijna zestig jaar mogen we er toch wel van uit gaan dat niet alleen wij, maar ook de rest van de wereld ons voor vol aanziet? Hezbollah doet dat in elk geval niet: een paar dagen geleden meldde hun eigen televisiestation dat er langeafstandsraketten op ‘bezet Palestina (!!) en op de kolonistische nederzetting Hadera, Beit Shean en Zichron Jacov" waren afgevuurd… En wij maar denken dat Israël in november 1947 was opgericht, met instemming van de hele wereld!
In afwachting van de dingen die komen gaan had ik een lijstje gemaakt, als een vorm van overzicht van gebeurtenissen en gedachten zoals ik die de afgelopen maand heb opgeschreven.
- Israël is deze oorlog in gelokt door de kidnapping van twee reservisten en de zware beschietingen door de Hezbollah op burgerdoelen in het noorden
- Het thuisfront (de burgerbevolking van het noorden ) werd het front van Israël. Tegen de verwachting van Nasrallah & co is dit front niet ingestort, in tegendeel. In tegendeel: er zijn ‘slechts’ 30.000 mensen op de vlucht geslagen. De overgrote meerderheid van de in totaal 1,5 miljoen mensen in Noord-Israël is gebleven!
- Israël wist van te voren dat een guerilla-oorlog niet te winnen is. De bedoeling was het kortwieken van Hezbollah. Volgens de berichten zijn we daar ingeslaagd.
- Naar mijn mening heeft Israël aan de vrije wereld laten zien wat het ware gezicht is van de islamitische fundamentalisten.
- De
Advertentie (4)
