Noord-Israël weet inmiddels dat sjabbat allang geen dag van rust meer is. Maar dat dit weekend zo bloedig zou verlopen kwam zelfs voor hen onverwacht. In Bet HaEmek krijgen reservisten en dienstplichtigen een slaapplaats, eten en drinken voor ze naar het front gaan.
Vrijdag 4 augustus
Na drie weken oorlog weten we inmiddels dat op vrijdag de aanvallen beginnen na afloop van het vrijdaggebed in de moskee. Dat betekent dat het vanaf een uur of half twee tot zeven uur in volle hevigheid losbarst. Bij ons ging het luchtalarm zeven keer af. Zes inslagen heel dichtbij, een veelvoud ervan verder weg. Drie mensen zijn bij deze aanval gedood, een is levensgevaarlijk gewond en tientallen lichtgewonden. De afgelopen twee dagen zijn er ver in de tweehonderd raketten op ons afgevuurd. Elf mensen hebben daarbij het leven verloren. Voor zover wij dat hier kunnen zien is daarvoor bitter weinig aandacht in de Nederlandse media.
Vandaag was op het Israëlische nieuws dat Al-Qaida in Indonesië tientallen zelfmoordcommando’s heeft opgeleid om aanslagen te plegen op Joodse instellingen in Europa, de Verenigde Staten en Australië. Volgens onze inlichtingendienst moet dit als een serieuze dreiging worden beschouwd. Ik hoop van harte dat dat in Nederland ook gebeurt.
Ik las op joods.nl het artikel over kibboets Kishorit. Een van de medewerkers daar is Kitty Gilous, een Nederlandse vrouw uit Bet HaEmek. Kitty is in Kishorit verantwoordelijk voor de hondenkennel. Ik ben er een paar maanden geleden op bezoek geweest, en was diep onder de indruk van de liefde en toewijdingn die de medewerekrs hebben voor de bewoners van de kibboets. En nu ligt Kishorit precies in de vuurlijn als Hezbollah raketten afvuurt op Karmi’el. Ik onderstreep de oproep in het artikel over Kishorit om te helpen bij de aanschaf van mobiele shelters voor de bewoners van Kishorit! Die zijn daar werkelijk heel hard nodig!
Vandaag heeft Bet HaEmek 20 reservisten uitgenodigd voor een warme lunch. Een van hen is een vriend van een van onze mensen.
Weet u wat voor mensen deze reservisten zijn? Mannen van een jaar of dertig,
velen van hen zijn getrouwd met kinderen. Sinds vorige week zijn ze uit hun banen en gezinnen weggeroepen en zijn weer onder de wapenen. Vannacht moeten ze Libanon in. Natuurlijk hebben ze hun bedenkingen en vragen ze zich met zorg af of en hoe ze terug zullen komen. Maar ze zijn er het allemaal over eens: deze oorlog is ons aangedaan. Aan hun zal het niet liggen als het noorden van Israël niet op heel korte termijn kan terugkeren naar een normaqal leven zonder raketten, bommen en mortiergranaten.
En zo werd het sjabbat, maar de kans is klein dat die rustig zal blijven.
Sjabbat 5 augustus
Om negen uur gisteravond, kort nadat ik mijn vorige bijdrage had ingestuurd, heeft Hezbollah drie langeafstandsraketten afgevuurd op de electriciteitscentrale in Hadera. Gelukkig misten ze doel, maar nu moeten ook mensen tot aan Hadera in de schuilkelders blijven. Het gewone leven is nu ook daar totaal ontwricht.
Om acht uur vanochtend ging de sirene, maar verder bleef het rustig, tot vier uur. Toen brak de hel los: 150 raketten binnen één uur, met als gevolg drie doden uit een gezin, en opnieuw tientallen gewonden, allemaal burgerslachtoffers.
Op de tv werd door een hoge marine-officier uitleg gegeven over een actie door marinecommando’s in Tyre. Aan onze kant: twee zwaargewonden, van wie er een ter plekke werd geopereerd terwijl het vuurgevecht gewoon doorging. Er zijn negen Hezbollahstrijders gedood, en de lanceerinstallatie die de raketten op Hadera had afgevuurd is onschadelijk gemaakt. Toch een succesvolle operat
