Noe?

Vanaf 11 september zou de strijd tegen het terrorisme internationaal worden aangepakt. Tijd voor "bold initiatives" – ingrijpende, fantasierijke initiatieven. Het wachten duurt lang. Een kleine greep uit wat wel gebeurd is en wat zo node gemist wordt.

De afgelopen week was Arafat op bezoek in Athene. Hij was daar op uitnodiging van PASOK, de sociaal-democratische regeringspartij van Griekenland, die haar Zesde Conges bijeen had geroepen. Arafat kreeg een staande ovatie van vijf minuten. Afgezien van het feit dat het mijn vooroordeel over Griekenland bevestigt, is het een regelmatig terugkerende ergernis voor deze sociaal-democraat om Arafat warm onthaald te zien in de boezem van de Socialistische Intermationale. Zoiets als de partij van Heider die tot voor kort bij de Liberalen was aangesloten. Arafat toonde zich niet ondankbaar en beloofde dat hij in zijn hoofdstad Jeruzalem een straat naar de toenmalige PASOK voorzitter Papandreou zou noemen. Die had hem als eerste Europese politicus gezoend tenslotte. "You must remember this, a kiss is still a kiss".Syrië is recentelijk lid geworden van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Voor het lidmaatschap van dit gremium komen alleen landen in aanmerking die zich onverkort houden aan de grondslagen van de Verenigde Naties. Het plaatst de oproep uit sommige kringen om de VN een duidelijker rol te geven in de campagne tegen het Internationale Terrorisme in een "bijzonder daglicht". Wie zei ook weer dat niets meer hetzelfde zou zijn na 11 september? Intussen roept Tony Blair in Egypte dat het Europese beleid ten aanzien van het conflict in het Midden-Oosten nodig herzien moet worden en trekt Sharon de vergelijking met München 1938. Dat was niet zo slim van Arik. En het zijn wel tijden om goed bij de les te blijven. Zowel Israël als de joden in Europa moeten erg attent zijn op de dingen die om ons heen gebeuren.Het handelen van de Amerikaanse regering doet niet aan 1938 denken. Het handelen van Europa wel. En niet sinds 11 september 2001 maar sinds de Verklaring van Venetië, die eerste uiting van een gecoördineerde Europese buitenlandse politiek, zo?n twintig jaar geleden. De daardoor gedecimeerde invloed in de internationale arena is een lage prijs. De nabestaanden van de tienduizenden doden in de verschillende brandhaarden ?Roewanda, Somalië, Kashmir, Bosnië, Kosovo, enz, enz? denken daar waarschijnlijk anders over. Of het zou moeten zijn dat zij daarvoor te druk zijn met overleven. Ik bedoel niet te zeggen dat Europa verantwoordelijk is voor ieder conflict, waar ook ter wereld. Wat ik wel bedoel is dat Europa er keer op keer de voorkeur aan geeft de meetlat langs het handelen van anderen te leggen en een oordeel uit te spreken. Het Oude Continent lijkt zelf te geloven dat dit gedrag te verkiezen is boven zelf handelen omdat het daarmee de eigen handen schoon houdt. Dit voortwoekerende misverstand mag met recht verbonden worden met München. In al deze ellende stijgt Amsterdam?s burgemeester Cohen boven het grauwe middenveld uit en zakt D66 minister Van Boxtel er steeds verder in. Maar goed: ik heb voor Israël gekozen en daarmee de verdenking op mij geladen Europa?s ?en Nederland?s? problemen aan de achterblijvers over te laten. Het zij zo.Het Engelse publiek, dat wil in dit geval zeggen: leden van de pers, was – volgens berichten in de krant ? geschokt door een foto van een Afghaanse 16-jarige jongen die zijn voet en hand was kwijt geraakt tijdens de bombardementen. Ik ben geschokt door beelden van de "modesty squad" die Afghaanse vrouwen met de knuppel te lijf gaat en berichten dat meisjes alleen in het geniep onderwijs mogen volgen. München, dat is wat ik dan denk.En dan nu hetgeen ik node gemist heb. Na 11 september had ik Sharon graag iets horen zeggen dat lijkt op het volgende.Sharon spreekt uit dat de wereld er nooit meer hetzelfde uit zal zien. Hij verheugt zich in de stel