Een joodse jongen

Een column van Naomi over een ernstig gesprek dat ze jaren geleden met haar moeder voerde:"Ik denk daarom", vervolgde ze, "dat het belangrijk is dat JIJ een jongen uit zoekt die op jou lijkt; een joodse jongen."Hier ging ik toch maar tegenin: "Maar papa is toch ook niet joods?"

Thuis vierden wij Sjabbat door vrijdag voor het eten kaarsjes aan te steken, galot te eten en een zo klein mogelijk slokje wijn te nemen gevolgd door een zo groot mogelijk glas water en drie korte brachot te doen. De meeste feestdagen vergaten we elk jaar en toen ik iets ouder werd ging ik vrijdags sporten zodat van sjabbat vieren helemaal niets meer terecht kwam.Ik moet ongeveer twaalf geweest zijn, het was vlak voor mijn batmitswah, toen mijn vier jaar oudere zus haar eerste lange relatie kreeg. De jongen was niet joods. Nee, hij was zelfs streng Christelijk. Ze probeerden veel met elkaar rekening te houden. Zo ging hij af en toe mee naar onze synagoge en ging zij ook mee naar zijn kerk.Na een tijdje bleek de relatie niet helemaal goed te gaan. Dit was voor mijn moeder een teken om een ersntig gesprek met mij te beginnen. Ik heb eigenlijk nog steeds geen idee of de aanleiding van het gesprek nou echt de relatie van mijn zus was, of dat mijn moeder het gesprek sowieso had willen voeren."Naomi", begon ze vlak na de lunch, "je merkt dat Sophie’s relatie niet zo goed loopt.""?" Ik keek haar vragend aan. Wat bedoelde ze hier nou mee?"Er zijn ook zoveel verschillen tussen die twee! Hij is streng Christelijk en wij zijn joods. Het is zo moeilijk om dan een goede relatie te hebben. Het is belangrijk elkaar te begrijpen en dat gaat makkelijker als je zoveel mogelijk raakvlakken hebt. Snap je wat ik bedoel?"Ik geloof niet dat ik wat antwoordde. Met mijn leeftijd keek ik af en toe stiekum naar jongens maar ik had nog nooit de bedoeling gehad een serieuze relatie te beginnen. Echt veel verstand had ik dus nog niet van dit onderwerp."Ik denk daarom", vervolgde ze, "dat het belangrijk is dat JIJ een jongen uit zoekt die op jou lijkt; een joodse jongen."Hier ging ik toch maar tegenin: "Maar papa is toch ook niet joods?"Even stond mijn moeder met haar mond vol tanden, heel even maar want al snel zei ze: "Nee en dat heeft zeker ook problemen gegeven in de loop van de jaren."Ik had geen idee of ze dit nou meende of dat ze er ook iets anders op mijn opmerking te zeggen had maar niet in staat was om erover te praten. In ieder geval was het duidelijk dat ik het haar met mijn opmerking over papa moeilijk had gemaakt, dus ging ik nergens meer tegenin.Maar wat bedoelde mijn moeder nou met dit gesprekje? Daar heb ik nog regelmatig over nagedacht. Ik voelde mij in die tijd nog best verantwoordelijk en wilde dus graag rekening houden met wat mijn moeder van mij hoopte. Toch kende ik misschien één joodse jongen die ongeveer van mijn leeftijd was. Op joodse les zat ik in een groep vol meisjes en de joodse jongens die ik kende waren mijn neven en achterneven. Ook geen optie dus. De vraag van mijn moeder bleek best moeilijk, eigenlijk gewoon onuitvoerbaar! Ook al had ik dit snel door, ik bleef mijn moeders opmerking in mijn achterhoofd houden. Zoenen met jongens deed ik best wel. "Maar hij is niet joods", dacht ik dan toch meestal.Ik weet niet meer waarom, maar vorig jaar kwamen mijn moeder en ik plotseling terug op het gesprek. Eigenlijk geloofde ze niet dat ze had gezegd dat ze mij het liefst met een joodse jongen zag. Ik ben blij dat ik weet dat mijn moeder mij nu niet meer wil verplichten tot een joodse jongen. Al zegt ze dat ze dat vroeger ook niet had willen doen, heb ik mij daar zeer mijn twijfels bij. In ieder geval kan ik nu gewoon naar jongens kijken vanuit mijn eigen ogen.Stel dat ik straks een jongen leuk vind die joods is dan weet ik dat IK dat vind en niet mijn moeders stemmetje in mijn hoofd.