De prijs voor vrede?

Het licht binnen de Israëlische vredesbeweging is na de het mislukken van de laatste vredesbesprekingen in Camp David en daaropvolgende geweldsspiraal bijna geheel uitgedoofd. Slechts enkele vlammen branden nog. Op uitnodiging van Een Ander Joods Geluid sprak gisteren de Israëlische vredeactivist Uri Avnery in de Rode Hoed over het Israëlisch-Palestijns conflict.Joods.nl geeft u hier een verslag van zijn toespraak.

Denken over vrede geeft de achtenzeventigjarige Avnery zichtbaar energie. Aan één stuk door sprak hij in de voormalige kerk aan de Keizersgracht in Amsterdam over de situatie in Israël, de Palestijnse gebieden en de wereld in het algemeen.Avnery heeft een kleurrijk leven achter de rug; geboren in Duitsland (in het Engels nog duidelijk hoorbaar)en op tienjarige leeftijd naar Israël gemigreerd, actief in het joods verzet tegen het Engelse mandaat over Palestina (door hemzelf met ironie bestempelt als zijn eigen terroristische verleden), oprichter en eindredacteur van het tijdschrift Ha’olam Haze (deze Wereld), tien jaar lid van het Israëlische parlement en nu voorman van Gush Sahlom (Blok van Vrede).Ondanks alle recente tegenslagen, die tot uitdrukking komen in de 650 doden aan Palestijnse en 150 aan Israëlische zijde, is Avnery positief over de kansen op vrede. Mede door het toenemende gevaar op het gebruik van massavernietegingswapens is een vredesregeling voor alle betrokkenen van levensbelang. Avnery blikt terug; vroeger bestonden er geen Palestijnen, niemand sprak openlijk over een Palestijnse staat, laat staan over onderhandelingen met de PLO. Inmiddels is de grote meerderheid in Israël het er wel over eens dat de stichting van een Palestijnse staat onvermijdelijk is. Er is naast alle ellende ook veel bereikt in de afgelopen jaren.Uiteraard stond Avnery stil bij de recente ontwikkelingen in de Verenigde Staten. Deze kunnen het stukgelopen vredesproces weer in goede banen leiden. Het buitenlandsbeleid van president Bush was tot dusver passief, gebaseerd op minimale interventie, of zoals Avnery het omschrijft "let them bleed" (uitputten zodat ze gaan onderhandelen). De aanslagen in Verenigde Staten hebben daarin een kentering teweeggebracht. Om het terrorisme te bestrijden zullen de Amerikanen een coalitie moeten vormen met de Arabische wereld. Hiervoor zal onder andere het imago van de Verenigde Staten binnen die wereld verbeterd moeten worden. De onvoorwaardelijke economische en militaire steun aan Israël wordt in de Arabische media gezien als een belangrijke bijdrage aan de Palestijnse onderdrukking. Dagelijks bekijken miljoenen mensen die zich identificeren met hun Palestijnse "broeders" naar beelden van de Intifadha. Een Amerikaanse PR campagne binnen de Arabische wereld zal samengaan een nieuw beleid ten gunste van de Palestijnen en daarmee volgens Avnery de kans op een vredesregeling vergroten.In zijn toespraak trachtte Avnery begrip te kweken voor de Palestijnse weigering in te gaan op de voorstellen van Barak. Vanuit het Palestijns perspectief beschikken de Israëliërs reeds over 78% van het oorspronkelijke Palestina. Over de resterende 22% (bezette gebieden) willen zij zo min mogelijk compromissen sluiten. Israëliërs die naar oplossingen streven moeten hiervoor begrip hebben, aldus Avnery.Avnery versimpelt in zijn betoog met metaforen regelmatig het Israëlisch-Palestijns conflict. Zo werd door hem de vrede vergeleken met een begerlijke auto waarin iedereen zou willen rijden, uiteraard zonder de prijs ervoor te willen betalen. De essentie van het conflict werd als volgt beschreven: een brandend huis (Europa) waaruit een ontredderde jood springt, die zonder zich het te realiseren op het hoofd van de verontwaardigde Palestijn beland. Avnery haalt een oud zionistische gezegde aan over Palestina: "Land zonder volk voor een volk zonder land". Maar voor de onafhankelijkheidsoorlog (1948) bedroeg het aantal Arabische inwoners in Palestina