Dag meneer Rosenthal,

Laat ik van tevoren twee dingen vooropstellen. Ten eerste is het niet mijn gewoonte om correspondenten te bekritiseren en ten tweede heeft uiteraard iedereen recht op zijn eigen mening. Maar wat u heeft geschreven, onder de paraplu van uw correspondentschap voor de NOS in Israël, overschrijdt m.i. alle grenzen. En dan heb ik het niet over de door u genoemde.

Israël is geen Joods nationaal experiment, het is ook geen experiment. Het is een land, met een nationaal bestaansrecht, erkend door internationale organisaties zoals de Verenigde Naties, en dus met het recht op een veilig en vredig bestaan. Door Israël als experiment te bestempelen, ondermijnt u dit bestaansrecht.
De raketten die op ons worden afgeschoten zijn geen begin van het eind, noch zijn ze een verrassing. Deze raketten werden verwacht, er wordt al jaren over gesproken en, hoe beangstigend ook, luiden deze niet het einde van de staat Israël in.
Het Israëlische leger staat niet machteloos, zoals u beweert. Misschien bent u vergeten dat we in 1991 op verzoek van de Amerikaanse president Irak niet aanvielen? Niet omdat we machteloos stonden, maar uitsluitend om politieke redenen. Ook nu staan we niet machteloos. U zou ook eens zelf kunnen kijken wat ons leger doet (hetgeen veel van uw collega’s al bericht hebben). We hebben het hier over een leger dat eerst pamfletten verspreidt in Libanese dorpen en de burgers aanraadt weg te gaan voordat het Israëlische leger aanvalt. We hebben het over een leger dat, zelfs al beschieten de terroristen onze kleuterscholen en ziekenhuizen, alles zal doen om dat niet bij de vijand te doen.
De Israëlische tegenterreur en de strafmaatregelen waar u over schrijft en waar volgens u een miljoen Palestijnen in Gaza onder lijden, klinkt prachtig voor een stukje voor de krant, maar is op verschillende fronten ver bezijden de waarheid. Allereerst kloppen uw cijfers niet. In aanmerking genomen dat rekenen geen criterium is voor het aannamebeleid van de NOS, kan ik u melden dat het inmiddels meer dan twee miljoen Palestijnen zijn die in Gaza leven. Bovendien vergeet u dat het Palestijnse volk de Hamas, weliswaar onder merkwaardige omstandigheden, zelf als meerderheid in hun parlement gekozen heeft. De Hamas, internationaal erkend als terroristenorganisatie, beloofde geweld tegen Israël, zelfs toen Israël de Gazastrook al niet meer bezette. Waar de Palestijnen vooral en voornamelijk onder lijden is hun eigen leiderschap. Wij, Israël, hebben daar niets te zoeken, behalve dan een ontvoerde soldaat. Wellicht dat dit even aan uw aandacht ontsnapt is?
Dat Israël zich vergist heeft in de tactiek van de bestrijding van de raketten uit Libanon is een feit. Maar ook dat luidt ons einde echt niet in. We zijn wijs en sterk genoeg om onze tactiek aan te passen aan de gloednieuwe wapens die men bij Hezbollah gebruikt. Wapens uit Rusland, Duitsland en Frankrijk.
Israël doet niets uit angst en is niet barbaars. Israël handelt vanuit de wetenschap dat zij werkelijk alles heeft gedaan om de situatie rustig te krijgen. Israël verliet Libanon en ging in onderhandeling met de Libanese regering over het erkennen van de internationale grens. Israël verliet uit zichzelf Gaza en koos vervolgens een regering die de volledige terugtrekking uit bezette gebieden zou voltooien. Israël handelt vanuit de gedachte dat haar bevolking niet in schuilkelders hoeft te leven en dat niemand de inwoners mag bedreigen. Zeker geen terroristenorganisatie zonder legale status, zelfs niet in Libanon. Israël is geen agressor, maar verdedigt zich noodgedwongen en effectief.
Dat u schrijft dat Israël dagelijks de mensenrechten van Palestijnen zou schenden, vervult mij met een diep afgrijzen, maar ook met medelijden met u.
Laat ik u eens een paar vragen stellen.
Bent u ooit in het leger geweest?
Heeft u ooit geprobeerd een terrorist,