Rechts, Links en de PA

Tom Spiero had de laatste tijd enorm veel pech met zijn computer. Gelukkig is alles inmiddels opgelost en kunnen wij weer wekelijks genieten van zijn column!

Om misverstanden te vermijden: ik ben lid van Avodah. Mijn kaartnummer is 312033756. Ik ben sociaal-democraat. Veel sociaal-democraten ?maar lang niet alle? zijn lid van Avodah. En veel ?maar lang niet alle? leden van Avodah zijn sociaal-democraten. Ik ben ?net zoals de overgrote meerderheid van de Israëlische bevolking? voorstander van vrede met onze Palestijnse buren. Dat komt niet omdat ik sociaal-democraat ben. Over de kans op het bereiken van vrede wordt verschillend gedacht. Daarbij speelt de politieke kleur in de onderlinge discussie over dit onderwerp een duidelijke rol. Dit verschil heeft echter weinig invloed op de verwachtingen op de korte of zelfs afzienbare termijn. Die zijn over het algemeen niet erg rooskleurig.Dat Westerlaken en d?Ancona verward en geschokt terugkwamen hoeft niet te verbazen. Het zijn geen van beiden oorlogszuchtige mensen. En wanneer je dan een oorlogsgebied gaat bezoeken dan is dat een schokkende ervaring. Ook anderszins is niets menselijks hen vreemd. Het zijn politiek geëngageerde individuen die zich een goed beeld hebben gevormd van allerlei politiek-maatschappelijke situaties en zich nog steeds inzetten voor het veroorzaken van positieve veranderingen. Wanneer je met dergelijke bagage een oriëntatiereis gaat maken wordt je oog met name getrokken naar die omstandigheden en gebeurtenissen die de al eerder ?thuis, zal ik maar zeggen? gemaakte analyse ondersteunen. Zo vergaat het ons haast allemaal en dit verschijnsel verklaart dan ook voor een groot deel de stabiliteit van vele democratieën.Westerlaken was helder in zijn uitspraak dat beide leiders ?Arafat en Sharon? naar zijn inzicht niet geëquipeerd zijn om het probleem tot een oplossing te brengen. De internationale gemeenschap moest dus maar ingrijpen. Als het niet anders kon desnoods met militaire middelen. Zo zou Europa haar verantwoordelijkheid moeten nemen. Het bijzondere van de Europese psyche is dat enerzijds dit gevoel in tamelijk brede kring zal bestaan maar anderzijds de wil daar naar te handelen in even ruime mate ontbreekt. Intussen gaat Europa door, Israël grotendeels verantwoordelijk te houden voor de uitzichtloze situatie in het Midden-Oosten. Hieraan liggen antisemitische elementen ten grondslag. ?Juist jullie die zoveel hebben meegemaakt moeten toch beter weten?. Ik noem dat een gotspe: ?Leer jij verdomme nou eens van mijn fouten!? Inderdaad lijkt Europa internationaal weinig invloed te hebben omdat de collectieve reflectie niet veel meer dan dat heeft opgeleverd.Het Palestijnse vraagstuk zou makkelijker tot een oplossing te brengen zijn wanneer het in een democratische omgeving aan de orde was. Dat is niet zo. Als het al niet aan Europa is om de democratische gedachte in het Midden-Oosten te propageren, is het zeker niet aan Israël. Wat ons betreft is voor Arafat het doek gevallen. Wij zouden het een grote vooruitgang vinden wanneer de PA geleid wordt door een dictator die geweldsuitoefening als het exclusieve domein van de Autoriteit ziet. Dit principe vormt de basis van de staatsvorming en van het verkeer tussen staten. Westerlaken en d?Ancona zien het bestaan van verschillende milities in het geval van Arafat door de vingers. Israël maakt het er eigenlijk naar.Het theater dat de Avodah ministers een week geleden maakten door de kabinetszitting te verlaten, maakte alleen buiten Israël enige indruk. Avodah kon de verklaring van Sharon dat de PA een regime is dat terrorisme steunt, niet accepteren en dreigde de coalitie te verlaten. Avodah leden herkenden deze danspassen voor wat zij waren: een ritueel dat te doen heeft met het leiderschap van de partij. Avodah is ongeveer de laatste partij die verkiezingen wil. Heel veel leden wensen een aflossing van de wacht in de partijtop. Tot hun frustratie heeft die zelfde top de midd