De oorlog tussen Israël en Hezbollah treft iedereen in noord-Israël.
Lukraak afgeschoten katjoesjaraketten richten schade aan, en maken slachtoffers, ongeacht of ze Jood, Druze of Arabier zijn.
Luchtalarm om half zes ‘s morgens, als je alleen op je werk bent, het went wel, maar het blijft een rare ervaring. Je schrikt omdat het geblèr onverwacht en keihard komt, maar het effect is minder beangstigend dan een week geleden. Dat is een probleem op zich: je went eraan en reageert minder snel.
Vandaag had ik een werkbespreking met twee mannen uit Arabische buurdorpen. De een werkt bij ons als installateur, de ander als bouwvakker. Uiteraard kwam het gesprek ook op het drama in Nazareth, waar gisteren twee broertjes van drie en zeven jaar op het veldje waar ze aan het spelen waren, door een katjoesjaraket gedood zijn. Of je het nou wil of niet: we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Die lui van Nasrallah kijken niet of hun slachtoffers Jood of Arabier zijn, ze schieten die raketten af, en het enige dat telt is dat ze ergens iets raken, en liefst met dodelijke afloop. Ook de dorpen van onze Arabische buren hebben al een paar treffers gehad, maar persoonlijke ongelukken zijn gelukkig tot nu toe uitgebleven
Zojuist hoorde ik op het nieuws dat de Hezbollah de zes jaren nadat Israël uit Libanon is weggegaan, ‘goed’ heeft benut. Ze hebben massa’s ‘boobytraps’ aangelegd en complete steden en bunkers (herinner je je de vietcong tijdens de Vietnamoorlog?) onder de grond gebouwd, met buitenlandse hulp en geld….
Het zou wel eens een een langere oorlog kunnen gaan worden en met veel meer slachtoffers dan dat eerst werd gedacht.
Salo Soesan en zijn vrouw Ineke wonen al 35 jaar in de vredige agrarische kibboets Bet HaEmek, in het noorden van Israël. Voor joods.nl houdt hij een dagboek bij om een beeld te geven van het dagelijks leven (of wat daar nog van over is), sinds er oorlog is tussen Israël en Libanon.
