Soms lijkt de dag te beginnen als een gewone werkdag in Bet HaEmek. Maar dan wordt voor het eerst groot alarm geslagen. Het uitstapje naar een pretpark wordt vlak voor vertrek afgelast, en er worden plannen gemaakt om de mensen in de schuilkelders op de kibboets van eten te voorzien.
Na de beschietingen van gisteren is de dag rustig begonnen. De jongeren van Bet HaEmek hadden een uitje gepland naar het waterpretpark van kibboets Shfaiem, 20 km ten noorden van Tel Aviv, om even een dag tot rust te komen.De bus zou om 9 uur vertrekken. De meeste deelnemers aan het uitstapje waren naar de eetzaal gekomen om gezamenlijk te ontbijten. Het was gezellig, ondanks het feit dat we om 6.30 uur een aantal raketinslagen hoorden, een in de buurt van de kibboets.
Op de kibboets ging het werk door zoals iedere dag, maar iets na 9 uur werd er groot alarm geslagen. Niet alleen bij ons maar in de wijde omgeving van Bet HaEmek begonnen de sirenes te loeien. Iedereen vluchtte naar de schuilkelders. Het uitje naar het pretpark werd afgelast (de bus was nog net niet vertrokken – dit is en blijft immers Israël). De raketten vielen niet alleen in Haifa, 30 km ten westen van ons, maar ook in onze direkte omgeving.
De sirenes betekenen dat er een aanval met zwaar geschut wordt uitgevoerd. Tot 11 uur, dus bijna twee uur lang, hebben de sirenes met korte tussenpozen geklonken. Toen werd het sein ‘alles veilig’ gegeven. De meeste mensen kwamen terug naar hun werkplek (ikzelf ben tijdens het alarm door blijven werken). Niet iedereen is trouwens voor werk beschikbaar: een man uit Peqi’in, ten noorden van ons, dat gisteren 9 voltreffers kreeg, mocht van de plaatselijke commandant niet weg.
Vanaf 11 uur zijn we in de keuken druk bezig geweest met het klaarmaken van de warme lunch. De leiding van de kibboets had in overleg met mij besloten dat er eten zou worden uitgedeeld in alle schuilkelders. Maar toen het sein ‘veilig’ had geklonken hebben we eetzaal gewoon opengedaan, zodat de mensen zelf hun eten zouden kunnen kiezen en ter plekke opeten. Het enige verschil met een normale dag was dat er van weggooiborden en met weggooibestek werd gegeten. Dat kun je immers gemakkelijk meenemen als de sirenes opnieuw zouden klinken.
We hoorden van de verschrikkelijke tol die Haifa heeft betaald bij deze raketaanval. We weten dus nu zeker dat Hezbolla lange afstandsraketten heeft, en volgens de leider van die lui Nasrala is wat er op Haifa is neergekomen ‘nog niets vergeleken met wat hij nog voor ons in petto heeft’. Een ding moet ik de man nageven, vroeg of laat komt hij zijn beloften na.
Ikzelf heb al geleerd dat Nasrala beslist niet mag worden onderschat. Hij is en blijft een terrorist die vandaag heel feestelijk heeft aangekondigd dat ‘dit wel eens het uur van de waarheid kan zijn voor het wegvagen van de Zionistische staat van deze aardbodem’ en het begin van de eeuwige overwinningen voor de islamitische wereld.
Zojuist weer een aantal inslagen hier in de buurt, en dichterbij dan de vorige. Aan de klap kunnen we inschatten hoever bij ons vandaan de raket is neergekomen, en of we direct gevaar lopen. Je raakt er bijna aan gewend, en dat al na 4 dagen…
Salo Soesan en zijn vrouw Ineke wonen al 35 jaar in de vredige agrarische kibboets Bet HaEmek, in het noorden van Israël. Voor joods.nl houdt hij een dagboek bij om een beeld te geven van het dagelijks leven (of wat daar nog van over is), sinds er oorlog is tussen Israël en Libanon.
