Is Het De Winter?

Het Witte Huis heroverweegt de banden met de Palestijnse Autoriteit. Ondanks de harde economische tijden in Israël gaan negen ministers de komende week naar de Verenigde Staten. Het Histadrut pensioenfonds zakt weg in rode cijfers. En Hamas stelt lanceerbuizen voor haar nieuwe Kassam-2 raketten op langs de Groene Lijn. Is Het De Winter?

Het gaat niet goed in het Midden-Oosten. Het enige lichtpuntje dat ik daar aan kan ontdekken is dat deze waarneming nog steeds enige nieuwswaarde heeft. Dat komt omdat het nog niet al te lang geleden beter leek te gaan. En wat was, kan weer worden. Al moet je daar wel een optimist voor zijn. En hardnekkig.Wie vrede wil bereiken moet gerechtigheid laten gaan. Je zou kunnen zeggen dat een situatie van vrede ontstaat wanneer partijen zich neerleggen bij het voortbestaan van een zekere mate van onrechtvaardigheid. Dit kan het gevolg zijn van twee omstandigheden of een combinatie daarvan. De macht van de een is zoveel groter dan die van de ander dat verder verzet geen mogelijkheid is. Of er is zicht op niet gewelddadige middelen het onrecht te bestrijden. Vooral voor deze laatste mogelijkheid is het noodzakelijk dat de bereidheid aanwezig is zich af te vragen wat men zelf kan bijdragen aan de oplossing van de situatie. En ?niet minder belangrijk? dat men zich afvraagt op welke manier men heeft bijgedragen aan het ontstaan ervan.Deze vaststelling geeft aanleiding tot somberheid over de kans op een vreedzame oplossing van het conflict tussen Israël en haar omgeving. Er is namelijk niets minder dan een culturele revolutie in de Arabische wereld voor nodig. Bernard Lewis, emeritus hoogleraar aan de Universiteit van Princeton, stelt dit aan de orde in zijn zojuist verschenen boek ?What went wrong: Western Impact and Middle Eastern Response*.? Hij beschrijft hierin de verwerking van het verlies aan macht van de Arabische wereld sinds haar hoogtepunt van zo?n duizend jaar geleden. Zolang Moskee en Staat niet gescheiden worden, blijft de vraag voor de Arabische wereld: ?Wie heeft ons dit aangedaan? in plaats van ?Waar zijn we fout gegaan??Israël kan deze vraag niet voor de Arabische wereld beantwoorden.Het politieke debat in de Israëlische maatschappij is ook geen picknick. De reactie van Dovid uit Jeruzalem op mijn vorige column ?waarvoor dank? kan hiervoor als illustratie dienen. In deze column deed ik een aantal voorstellen tot maatregelen die niet afhankelijk zijn van de mate van voortgang van de onderhandelingen met de PA. Sommige leken mij onomstreden. Dovid zegt voorstellen te hebben om ?het leven van Halachisch Joodse burgers makkelijker te maken.? Het is jammer dat hij ze niet doet. Zijn verontwaardiging over de mijne zit hem daarvoor misschien te veel in de weg. Hoewel ik een voorstander ben van het scheiden van Geloof en Staat, geloof ook ik dat de tijd voor dit concept in de Joodse Staat nog niet gekomen is. Juist daarom is het van belang de verschillende stromingen in het Jodendom een gelijkwaardige positie in Israël te geven. De noodzaak voor een burgerlijk huwelijk behoeft geen verdere toelichting. In tegenstelling tot Dovid, zou ik graag zien dat het leven van alle burgers van Israël makkelijker werd. In dat Israël is de joodse burger Ashkefardisch en gunnen de ?ware gelovigen? degenen die door hen als appikursim worden afgedaan het licht in de ogen. Nee Dovid, ik ben niet ongelovig. En ik ben niet trots op mijn lidmaatschap van Avodah. En Yossi Sarid is niet van Avodah maar van Meretz. En ik spreek niet uit naam van Avodah. En ik zeg niet dat Joods onderwijs niet gefinancierd mag worden. Ik ben een voorstander van de spreiding van inkomen, kennis en macht. Ik ben een voorstander van gelijke kansen voor een ieder. Ik ben een voorstander van de doelstellingen die in Israël?s Onafhankelijkheidsverklaring omschreven staan. En ik stel vast dat de Orthodoxie de realisering van die doelstellingen al meer dan 50 jaar met succes verhindert. Daarbij geholpen door Likud en A