Hamasaanslag Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem, gezien door de ogen van twee studenten

De Amsterdamse student Simon Bornstein overleefde de aanslag als door een wonder. Op het moment van de ontploffing bevond Bornstein, die moderne geschiedenis studeert aan de Rothberg International School for Overseas Students (RIS) van de Hebreeuwse Universiteit zich op circa 20 meter van de mensa.Hoershid Imam, een moslim uit India, studeert sinds 3 jaar aan de Hebreeuwse Universiteit.

Het gebouw van de RIS was op het moment van de moordaanslag vol met studenten, omdat juist op 31 juli enige honderden studenten met hun zomercursussen begonnen waren. Tevens legden circa 200 studenten hun examens af.Het personeel van de universiteit, waar de veiligheidsmaatregelen reeds langer dan een maand tot een maximum waren opgevoerd, reageerde zeer adequaat. Binnen een mum van tijd werd opvang voor gewonde studenten geregeld. Vrijwel direct werden de uit meer dan dertig landen afkomstige studenten opgevangen door de manager van de RIS geïnformeerd. Alle beschikbare telefoonlijnen werden opengesteld zodat studenten hun families in het buitenland omtrent de situatie konden informeren.Bornstein stelde direct na de aanslag de Universiteit van Amsterdam op de hoogte.Bornbstein vertelt in een artikel in Haaretz dat de Universiteit van Amsterdam diverse pogingen had ondernomen hem af te brengen van zijn voornemen om een jaar in Jeruzalem te gaan studeren. "Ik moest twee verklaringen ondertekenen dat ik de Universiteit van amsterdam niet verantwoordelijk zou stellen als mij iets zou overkomen." Volgens Bornstein is de aanwezigheid van buitenlandse studenten in Jeruzalem van grote betekenis om de academische vrijheid, de vrijheid van meningsuiting en de vrije uitwisseling van ideëen, in het Midden-Oosten onmisbare mensenrechten te bevorderen. De internationale studenten leveren onmiskenbaar een grote bijdrage aan het vrijwel onzichtbare vredesproces.Bornstein verwerpt met alle kracht de oproep van drie UvA hoogleraren van enige weken geleden om de banden met de Hebreeuwse universiteit te verbreken. "Ik vraag me af hoe ze er na deze aanslag over denken", zegt hij, en voegt eraan toe, terwijl zijn hand tot een vuist balt: "Ik peins er niet over om terug te gaan naar Amsterdam. Ik maak mijn semester af. Ik zal er voor zorgen dat ik het overleef en ik zal het antisemitisme bestrijden!"Hoershid Imam scheef een brief aan de Israëlische krant Ma?ariv. Correspondente Ronit Ilsar vwertaalde."Ondanks de aanslag blijf ik in Israël: ik ga NIET terug naar India.Vandaag, 31 juli, vier ik mijn 31-ste verjaardag. Ik had om half twee met een vriendin afgesproken in het Frank Sinatra cafeteria om samen te lunchen ter gelegenheid van mijn verjaardag. Ze belde me om me te laten weten dat ze wat verlaat was, en dat was mijn geluk, want daarom was ik tijdens de aanslag in de bibliotheek. Ik hoorde een knal, daarna was het een paar minuten stil. Mijn eerste gedachte was dat er een straaljager door de geluidsbarriere was gegaan, want dat gebeurt wel vaker, hierMaar toen kwam er een Koreaanse vriend van me naar mij toe gerend, huilend, zijn shirt vol bloedvlekken. Hij kon geen woord uitbrengen, hij omhelsde me alleen maar. Nadat ik hem een glas water had gegeven vertelde hij dat er een explosie was geweest en dat er veel doden en gewonden waren. ‘Dat is mijn verjaardagsgeschenk van G’d’, dacht ik, ‘dat ik op het bewuste moment niet daar was.’Het Palestijns-Israëlische conflict en de vele aanslagen zijn voor mij een ingewikkelde en moeilijke situatie. Als ik met de Israëliers praat begrijp ik hun situatie, maar datzelfde heb ik als ik met Palestijnen praat. Ook ik lijd onder de huidige situatie, omdat ik een donkere huid en een baard heb. Daardoor word ik bij veiligheidscontroles telkens weer aangehouden als ik naar de stad ga. Ook is er al een paar keer een geweer op me gericht geweest en moest ik mijn handen omhoog doen. Maar als ze mijn documenten zien begrijpen ze dat ik geen hamasnik ben.Daarom voel ik