In het eerste weekend van juni worden in Nationaal Monument Kamp Vught de kindertransporten uit 1943 herdacht. Rabbijn Jacobs spreekt, er worden gedichten gelezen en toneelgezelschap De Blauwe Tulp uit Culemborg speelt de openluchtvoorstelling ‘Nacht van Herodes’, over het verblijf van de kinderen in het kamp en hun laatste reis.
Veel gevangenen werden vanuit het concentratiekamp Vught naar vernietigingskampen op transport gezet. Dat gold met name voor de Joodse gevangenen. Berucht zijn de twee ‘kindertransporten’. In totaal 1269 Joodse kinderen uit kamp Vught werden via Westerbork gedeporteerd naar Sobibor in Polen. Daar zijn ze vrijwel direct na aankomst om het leven gebracht. Op het terrein van Nationaal Monument Kamp Vught herinnert het Kindergedenkteken aan deze transporten. Jaarlijks vindt op of rond 6 juni een herdenking plaats bij het ‘kindermonument’.
Programma:
11.30 uur: Nationaal Monument Kamp Vught geopend
12.00 uur: Woord van welkom door Jeroen van den Eijnde, directeur Nationaal Monument Kamp Vught
12.05 uur: Donald de Marcas leest de proclamatie voor waarmee het transport van de kinderen bekend werd gemaakt
12.10 uur: Woord van herdenking door Rabbijn B. Jacobs
Kaddisj *
Bijdrage door kinderen van groep 7 van Openbare Basisschool De Piramide uit Vught
12.25 uur: Mirjam van Dam, zang en Frans van Heemskerk, piano
12.40 uur: Donald de Marcas declameert gedichten van o.a. Ida Vos z.l.
12.50 uur: Gelegenheid voor het leggen van bloemen
14.00 uur: Openluchtvoorstelling ‘De Nacht van Herodes’ door theatergroep De Blauwe Tulp uit Culemborg (Eerder was het gezelschap te gast in Vught met het succesvolle Opstand in Sobibor).
De toegang voor deze voorstelling bedraagt € 5,00 voor volwassenen en € 2,50 voor jongeren t/m 18 jaar.
De voorstelling is geschikt voor kinderen vanaf 12 jaar (50 minuten).
Rabbijn Jacobs stelde ons zijn toespraak ter beschikking. Na de peldhtigheid van zondag drukken wij die geheel af, nu alvast een deel eruit.
Die dagen van voorbereidingen hebben onze broertjes en zusjes gehad, afscheid van papa of van mama, naar het kinderkamp. Maar de geboorte maakte plaats voor een hel op aarde.
Sterker nog: als toen 3318 jaar geleden het Joodse volk niet geboren zou zijn geworden, daar bij die berg Sinai, wie weet had dan ook die vijf, zes en zeven juni niet ontstaan….wie weet…maar wij mensen weten niet. Wij voelen het verdriet, wij voelen ons schuldig dat we vergeten, wij proberen hun herinnering levend te houden….terwijl wij weten dat G’ds wegen niet te doorgronden zijn. Mijn broertjes en zusjes die mijn papa en mama hadden moeten zijn, zetelen dicht bij de G’ddelijke Troon. In het Gan Eden, het Paradijs, genieten zij een voor ons niet voor te stellen genot…wij lijden onder het waarom dat niet beantwoord zal worden.
Ik wil een herdenkingsgebed uitspreken voor mijn 1269 broertjes en zusjes die mijn vader en moeder hadden kunnen zijn en ik wil kadiesj zeggen, maar niet slechts één keer, want dan voel ik mij schuldig. Neen, ik wil 1269 keer het kadiesj gebed uitspreken en iedere keer weer gedenken en
