De jaartijd van Meir Kahane

Na de herdenking van de moord op Jitschak Rabin, is nu de beurt aan rabbijn Meir Kahane, de oprichter van de ultra-rechtse Kach-partij die 12 jaar geleden door een Egyptische terrorist werd doodgeschoten in het Marriot East Hotel in New York.

Er ligt een waarschuwing besloten in het leven en de dood van Meir Kahane.Rav Kahane deed al in de jaren ’60 van zich spreken in New York, waar hij zich inzette voor de veiligheid van joodse New Yorkers die steeds vaker doelwit waren van overvallen en andere vormen van misdaad. De Jewish Defense League, verantwoordelijk voor de bescherming van de joden, ging regelmatig gewelddadig te werk, en werd daarbij op de achtergrond gesteund door Meir Kahane. Dat deed niets af an de bewondering die de JDF en Kahane ten deel viel.De keerzijde van het verhaal is dat het identiteitsbevestigende optreden van Kahane een angstwekkende vorm van racisme deed ontstaan: de misdaad was voornamelijk in handen van ‘African-Anericans’, en meer dan eens werd hardop de verwachting uitgesproken dat ‘Kahane’s jongens korte meteen zouden maken met die misdadige nikkers’.Rav Meir Kahane vertrok in de jaren ’70 naar Israël. Zijn extreem anti-arabische standpunten leken naadloos aan te sluiten bij de gespannen politieke situatie in het land. Toch is Kahane, geboren volksmenner, zelfs bij de ultra-rechtste religieuze partijen altijd een outsider gebleven.Kahane was van mening dat binnen een joodse staat democratie niet mogelijk is, iets wat hij bij iedere gelegenheid op niet mis te verstane wijze kenbaar maakte. In 1988 werd de Kach-partij uitgesloten van regeringsverantwoordelijkheid, een op zich twijfelachtige stap aangezien ook andere ultra-rechtse partijen vergelijkbare extreme politieke ideëen belijden.Zo hebben zich de standpunten verhard en uitgekristalliseerd. Kahane heeft geen opvolger gekregen in een enkele persoon, maar zijn politieke legaat, het ‘Kahanisme’, bloeit als nooit te voren sinds het vredesproces in Israël tot staan is gekomen en het Palestijnse terrorisme op allerlei fronten en manieren toeslaat. Daardoor kunnen misdadigers als de moordenaar van Jitschak Rabin, massamoordenaar Baruch Goldstein en anderen die de joodse religieuze wetten verdraaien zich door het anti-arabische gedachtegoed van Meir Kahane gerechtvaardigd voelen.Ook de kolonisten die zich eind vorige week met hand en tand verzet hebben tegen ontruiming van hun illegale buitenpost menen dat ze in hun recht staan, op basis van het joods extremisme van Meir Kahane.Wat is nu de les die getrokken kan worden uit de jaartijd van Meir Kahane? Allereerst: volgens de FBI was de moord het werk van een gestoorde die alleen handelde, maar uit onderzoek bleek later dat de dader banden had met dezelfde, vanuit New Jersey opererende islamitische terreurbeweging die vijf jaar later de bomaanslag pleegde op het World Trade Center. Daardoor komt de moord op de rabbijn in een ander licht te staan: ALS de FBI destijds de moord had erkend als meer dan een incident, dan zou wellicht toen al duidelijk zijn geworden dat arabische terroristen zich in de Verenigde Staten aan het innestelen waren, met alle onbeschrijfelijke gevolgen van dien.In Israël is een vorm van anti-democratisch denken ontstaan dat een voedingsbodem vormt voor joods extremisme, een alleszins reëel gevaar, gezien de bomaanslag die onlangs werd gepleegd op een arabische meisjesschool. Alsof joodse wetten, het eigen rechter spelen binnen de staat Israël door individuen of kleine groepen rechtvaardigen, zonder in aanmerking te nemenwat in de Israëlische wet is vastgelegd.De dood van Meir Kahane waarschuwt voor twee vormen van extremisme: het joodse extremisme dat tijdens zijn leven diep in de Israëlische samenleving heeft kunnen binnendringen en ook nu nog onverminderd gevaar oplevert voor het karakter en voortbestaan van de democratie Israël, en het islamitische terrorisme dat op beangstigende wijze de veiligheid van de gehele beschaafde wereld bedreigt.Een gew