Enkele historici suggereren dat er meer dan een milennium geleden al Joodse gemeenschappen waren in Engeland. Algemeen wordt aangenomen dat de eerste aanzienlijke groep Joden arriveerde in 1066 na de verovering van Engeland door Normandië. De meesten waren bankier of handelaar; christenen was het verboden om geld te lenen tegen rente. In 1290 besloot koning Edward I de Joden te verdrijven nadat de beschuldigingen tegen de Joden als ‘moordenaars van Jezus’ steeds feller werden. Al in 1190 waren in York vele Joden vermoord.
In de 17e eeuw, toen de internationale handel bloeide, keerden steeds meer Joden terug. Head of State Oliver Cromwell stond de Joden toe openlijk hun geloof te belijden. Onder protestanten bestond de opvatting dat terugkeer van een Joden een belangrijk aspect was bij de terugkeer van Jezus naar de aarde. Tegelijkertijd geloofden sommige leden van de Joodse gemeenschap dat als er overal ter wereld Joden zouden wonen, de Messias eerder zou komen.
Vandaag de dag bestaan er in Groot Brittannië vele Joodse gemeenschappen van grote verscheidenheid. In 2001 omschreven 267.000 Britse onderdanen zichzelf als Joods. Verreweg de meeste Britse joden wonen in Londen. In Barnet, in het noord-westen van Londen wonen 60.000 Joden. Het is de langst bestaande minderheidsgroep in Engeland. Veel van de Britse Joden zijn hoog opgeleid en hebben goede banen.