Hij is de zoon van een vader die na de Kristallnacht naar Nederland vluchtte. Ruim 25 jaar behartigt Ronny Naftaniel, directeur van het CIDI, de belangen van Israël. Door Bart Jungmann en Margreet Vermeulen.
Er zijn van die dagen in het leven van Ronny Naftaniel, waarover de vroege nieuwsbulletins hun schaduw werpen. Zo ook afgelopen donderdag toen bij het ochtendgloren het einde van de negerzoen werd geboren. Voor het middaguur hebben diverse media zich al bij hem gemeld. Wat vindt de directeur van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) van deze gebeurtenis?
Zonder enige aarzeling produceert Naftaniel een instant-mening, die snel haar weg kan vinden in de maalstroom van dit nieuws. Ja, hij kan zich goed voorstellen dat negerzoenen voor zwarte mensen een vervelende associatie vormen. Nee, jodenkoek kwetst hem niet, maar het CIDI heeft destijds wel actie gevoerd tegen jodenvet als benaming van een andere lekkernij, en ja, dat is eigenlijk wel gelukt.
Ronny Naftaniel staat alle vragenstellers, van NSE tot NRC, uitvoerig te woord en wekt in elk geval de indruk deze kwestie serieus te nemen. Achteraf zegt hij: ‘Nee, natuurlijk vind ik het geen leuk onderwerp om over te praten.’ Wat drijft hem dan, beroepsernst of ijdelheid? ‘Wij zijn destijds zelf begonnen over jodenvet, dus vind ik het niet zo gek dat ze nu weer bij mij terecht komen. Het zou juist raar zijn als ik de boot afhoud.’
Al ruim 25 jaar is Naftaniel, directeur van het CIDI, dat in 1974 werd opgericht om tegengas te bieden aan de steeds luider wordende kritiek op Israël. In die hoedanigheid is zijn stem ook te horen als vreemdelingenhaat een punt van discussie is, tot aan negerzoenen toe. ‘Een soort beroepsjood’, zegt schrijver Max Pam over Naftaniel. ‘De niet-gekozen burgemeester van joods Nederland’, zegt tv-producent Harry de Winter, ook sprekend namens Een ander joods geluid, een organisatie die de joodse vredesactivisten een stem wil geven in Nederland. ‘Een perfectionist die zichzelf onmisbaar heeft gemaakt’, zegt Linde Naftaniel, zijn 27-jarige dochter.
Vandaag zullen zijn opvattingen over de Israëlische verkiezingen weer vaak gehoord worden. Zelf zou Naftaniel tot in het stemhokje twijfelen. Het programma van Meretz, een kleine partij aan de linkerkant van het spectrum, spreekt hem aan. Als hij op een persoon zou stemmen, dan was het op premier Olmert, leider van de nieuwe partij Kadima. Maar als programma en persoon om de voorrang strijden, gaat zijn keuze uit naar de Arbeiderspartij en Peretz, de nieuwe voorman. Het wordt vandaag linksom of rechtsom, zegt Naftaniel. Hij vreest het laatste, maar na de verkiezingszege van Hamas ligt de bal eigenlijk in de Palestijnse gebieden.
Lees verder (na -gratis- registratie) op www.volkskrant.nl
{mos_sb_discuss:29}