Eldad Kisch, bij vaste lezers van joods.nl bekend als columnist ‘Vredestichtertje’, laat soms ook zijn licht laten schijnen over onderwerpen die niet direct onder ‘vrede’ vallen. Hij beschrijft een demonstratie tegen de wanprestatie van Israëlische banken bij de restitutie van oorlogstegoeden.
‘Het Forum van Organisaties ter Restitutie van Bezit van Shoah
Slachtoffers in Israël’ is de naam van de nieuwe organisatie die tot
stand is gekomen om de leugenachtige banken en de weigerachige
Israëlische regering er toe te bewegen om deposits van Europese joden,
die voor de Tweede Wereldoorlog hun spaarcenten op banken in Palestina
hadden gezet, in reele waarde terug te betalen. Ik schreef al eens
eerder over dit probleem. Het merendeel van deze gelden kan niet meer
opgeeist worden door uitgeroeide families, en de weinige overlevenden
of hun nabestaanden worden met forse kluiten het riet in gestuurd.
Dit nieuwe Forum, bestaande uit een samenraapsel van allerlei
verenigingen, die overlevenden uit verschillende landen bundelen, doet
pogingen om een tegenwicht te vormen tegen de kolos van de
desbetreffende banken en de regering.
Tot nu toe hebben deze pogingen niet veel resultaat geboekt. De vraag
is of de toekomst er beter uit ziet en of er enig succes te verwachten
is.
Suggesties om de feestelijke opening van het nieuwe Yad Vashem museum,
dat met vele staatshoofden en fanfare ondertussen heeft plaatsgevonden,
te boycotten en eventueel aan de ingang van het museum te demonstreren,
werden verontwaardigd van de hand gewezen. Ik neem aan dat niet weinig
leden van het Forum bij die gelegenheid op de eretribune waren
uitgenodigd.
Een van te voren publiek te maken verklaring houdende een volstrekte
weigering om dit jaar aan enige officiele ceremonie van de Jom ha Shoah
deel te nemen werd al evenmin aanvaardbaar geacht, want dat was toch
?onze eigen dag?. Ik begreep dat hier ook weer belangrijke functies te
vervullen waren en dacht toen bij mezelf: ‘mogelijk kunnen we eens gaan
demonstreren bij een belangrijke voetbalwedstrijd, dat doet tenminste
niemand pijn’.
(foto: Channel 2)
Uiteindelijk werd er besloten om ‘en masse’ te demonstreren twee dagen
voor Jom haShoah tegenover het hoofdkantoor van Bank Le’umi, een van de
grootste dieven, die er ruiterlijk voor uit komen dat ze niet van plan
zijn om over de brug te komen. Hun motto is ‘als we lang genoeg
wachten, dan zijn ze allemaal dood’. Deze afwachtende houding van de
bank is daarom zo welgekozen, omdat de speciaal ingestelde
regeringscommissie besloot dat over dode joden minder betaald hoeft te
worden dan aan joden met levende nabestaanden. Uitzingen is de
boodschap.
Ik vroeg me af of de leden van het Forum niet allemaal generaals zijn,
terwijl onze vermeende regimenten van soldaten psychisch te geteisterd
en fysiek te zwak zijn om deze strijd aan te gaan. Er was hierop toen
geen passend antwoord.
Mijn sombere voorgevoel bleek juist te zijn op de dag van de
demonstratie. Het idee voor de demonstratie was effectief: voor de
ingang van het hoofdkantoor van Bank Le’umi in Tel-Aviv waren enkele
rijen witte stoelen opgesteld. De eerst rijen waren ‘gereserveerd’ voor
dode overlevenden, als ik ze zo kan noemen, die in afwachting van de
slaksgewijze activiteiten inzake onze claim op de banken niet meer
hadden kunnen wachten op de jodenfooi die de Israëlische banken
theoretisch bereid zijn te betalen. De momenteel nog levenden waren ver
in de minderheid; een dertigtal mensen, hoofdzakelijk bestuursleden van
het Forum, en enkele ouden en zeer ouden van dagen, plus een handvol
jongeren van de tweede generatie waren ter plaatse om zich te laten
horen en door pers en televisie van alle kanten gefotografeer
