De onthulling van een muur met daarin gegraveerd de namen van alle 76.000 Franse joden die tussen 1942 en 1944 door de nazi’s werden gedeporteerd markeert het begin van de herdenkingsplechtigheden voor de bevrijding van vernietigingskamp Auschwitz. De muur ligt op de binnenplaats van het bestaande Shoa-monument in de Marais, de joodse wijk van Parijs. 
Tijdens de inhuldiging spraken verschillende Auschwitz-overlevenden,
waaronder Simone Veil, voormalig voorzitster van het Europese
Parlement.
De ‘Mur des Noms’, in feite vier muren, is vervaardigd van beige
Jeruzalemsteen. Onder de 76.000 namen zijn ook Nederlandse te vinden.
Er us ruimte uitgespaard om in een later stadium namen van geperteerden
te kunnen toevoegen. De Muur bevat ook de namen van hen die de kampen
overleefden.
Voor het samenstellen van de lijsten is gebruik gemaakt van de
archieven van de Gestapo, die het Franse verzet direct na de bevrijding
in handen had weten te krijgen.
Met het Memorial de la SHOAH,
de nieuwe naam voor het ingrijpend verbouwde Memorial du
Martyr Juif Inconnu en het Centre de Documentation Juive Contemporaine,
beschikt Parijs over het grootste Europese
Holocaust-documentatiecentrum waar bezoekers in permanente en
tijdelijke tentoonstellingen geinformeerd worden over de de
systematische vernietiging van joden door de nazi’s. President Chirac
zal het Documentatiecentrum op 25 januari openen, waarna hij naar
Polen reist om daar de officiele herdenkingsplechtigheden in Auschwitz
bij te wonen. Vanaf 27 januari zijn het centrum en het monument voor
het publiek toegankelijk.
In een grote ruimte van 1000 m2 vertelt een vaste tentoonstelling met
foto’s, teksten, persoonlijke bezittingen, affiches, brieven en
officiele documenten het lot van de joden tijdens WOII. Ook zijn een
zestal films te zien van veschillende cineasten. Tijdelijke exposities
worden het gehele jaar door toegevoegd aan de bestaande: van 27 januari
tot 17 april 2005 zijn tekeningen te zien van David Olere (Au coeur de l’enfer
– In het hart van de hel), vanaf 12 mei tot in het najaar werk van
Josef Breitenbach (Visages de l’exil – Gezichten van de ballingschap
1933-1945).
Het documentatiecentrum herbergt een leeszaal en biedt diverse
mogelijkheden in het archief met meer dan een miljoen documenten,
ruim 55.000 foto’s en ca. 50.000 kunstwerken te zoeken. Er is een
multimediacentrum waa onder meer mondelinge ooggetuigenverslagen zijn
te beluisteren: 1877 in totaal, bijeengebracht voor de Steven Speilberg
Foundatione en de Franstalige editie voor de Shoah-encyclopedie
die het United States Holocaust Memorial Museum in voorbereiding heeft.
Verder zijn en leslokalen en een auditorium met ruim 100 plaatsen.
Daarnaast organiseert het Shoah-centrum educatieve programma’s voor
scholieren, waaronder reizen naar Auschwitz en de Franse
concentratiekampen als Drancy en Gurs.
Veel Fransen hebben bitter weinig historische kennis van de Shoa.
Direct na de oorlog werd nauwelijks gesproken over de
vernietigingskampen, evenmin werd het feit genoemd dat de meeste
slachtoffers joods waren. Dat de Franse politie collaboreerde met de
nazi’s is een gegeven dat lang verzwegen is. Pas tijdens de nationale
debatten over het Vichy-bewind (zo genoemd omdat de marionettenregering
o.l.v. maarschalk Henri Philippe Petain daar zetelde na de opsplitsing
van het land in een noordelijk en een zuidelijk deel, waarbij de Duitse
bezetter het noorden ‘kreeg’).
| Memorial de la Shoah 17, rue Geoffroy-l’Asnier 75004 Parijs
Advertentie (4)
SELECTIE VAN DE REDACTIE |
