Vluchteling in een kamp van vluchtelingen – dat zijn de inwoners van Rafah in de Gazastrook.
Door Oscar Garschagen, correpondent van NRC Handelsblad in Israël
Het ,,nachtelijk orkest”, zoals Radio Rafah de klokvaste uitbarstingen
van machinegeweervuur en pistoolschoten noemt, duurde vanochtend vroeg
langer en was intenser dan normaal. ,,Het was oorlog, maar ja, dat is
het al mijn hele leven”, vertelt Abdullah Kistha (73) in de wachtkamer
van het ziekenhuisje.
Twee van zijn eveneens bejaarde zusters, een met een been- en de ander
met een heupfractuur, mocht hij met een ambulance van de Rode Halve
Maan naar Khan Yunis begeleiden, dwars door het kordon van tanks en
pantservoertuigen rondom de vluchtelingenkampen van Rafah. Het
hospitaal van Rafah en het modernere Europese Ziekenhuis waren
onbereikbaar of vol.
Met tanks, bulldozers en pantservoertuigen trok het Israëlische leger
vanaf middernacht door en langs Blok J, Blok O en Tel Sultan, de
vluchtenlingenkampen bij Rafah in de duinstreek van de grens bij
Egypte. Bij verschillende gevechten en beschietingen stierven vandaag
vijftien Palestijnen, van wie zeker zes een wapen droegen. Vier werden
gedood toen vanuit een Apache-helikopter een raket op een groep mensen,
van wie enkelen bewapend zouden zijn geweest, werd afgevuurd. Het
aantal gewonden loopt in de tientallen.
De bejaarde Kistha, lid van een van de grootste familie-clans in Blok O
en Tel Sultan, vertelt dat hij en zijn zusters voor alle zekerheid
maandag hun driekamerappartement hadden leeggehaald op aanraden van het
hoofd van de familie Kamal Kistha, die eerder dit jaar zelf zijn huis
gesloopt zag worden door Israëlische D-9-bulldozers. Vlak voor het
verlaten van hun blok (dit is de VN-term voor de opgesplitste kampen
van betongrijze bouwsels en hier en daar fatsoenlijk ogende
appartementengebouwen), struikelden zijn zusters, die elkaar
vasthielden, bij de klimtocht over puinhopen. Na een nacht in het
voetbalstadion mochten zij na bemiddeling van de VN door de gepantserde
Israëlische omsingeling van Rafah. En nu zijn zij, net als honderden
anderen, vluchteling in een vluchtelingenkamp.
Sommige leden van de familie Kistha hebben een heenkomen gezocht in het
stadion van FC Rafah, al enkele jaren de plaats waar net dakloos
geworden families een eerste onderkomen zoeken. Weer anderen zijn naar
de kleine tentenkampen van de UNWRA, het hulpagentschap van de
Verenigde Naties, gevlucht of naar familie.
Kistha, geboren in Ramle, nu het Israëlische Ramla: ,,Ik wilde blijven,
maar mijn zusters wilden weg. Ik ben niet bang voor de Israëliërs. Ik
wilde niet weer als een hond worden weggejaagd.” Clanhoofd Kamal
probeerde met Israëlisch-Arabische advocaten in Jeruzalem de dreigende
sloop van de huizen te verijdelen door een procedure aan te spannen bij
het Hooggerechtshof, maar die poging liep op niets uit. Zij zinnen op
nieuwe stappen, maar koesteren geen illusies.
Radio Rafah meldt dat secretaris-generaal Kofi Annan de Israëlische
regering opgeroepen heeft de nieuwe episode van Operatie Wortelkanaal,
zoals het leger de zoektocht naar de smokkeltunnels bij Rafah noemt, te
staken, want ,,de vernietiging van huizen is in strijd met
internationaal recht”.
Het radiostation, dat nieuwsberichtgeving afwisselt met martiale muziek
en het geluid van Apaches en machinegeweren, drijft de spot met de
,,machteloze VN en de impotente Arabische leiders”. En, sarcastisch:
,,Weer een VN-debat? Afkeurende verklaringen uit bijna alle Europese en
enkele Arabische hoofdsteden schudt Israël van zich af als een hond het
water uit zijn vacht schudt na een duik in zee”, meent de commentator
van het populaire radiostation dat in de Gazastrook in iedere
shoarma-zaak en iedere taxi intensief beluisterd wordt.
,,Het is al zo lang aan de gang. Waarom zou Israël nu wel luisteren? We
maken dit al jaren mee. Waarom hebben jullie van de media nu pas
belangste
