De NIK Mediaproductie ‘Op zoek naar Victoria’ (uitzending op 24 oktober) is een aangrijpende documentaire waarin de jonge Argentijnse Adriana Victoria Lewi op zoek gaat naar de waarheid over haar vermoorde ouders ten tijde van de Fidela dictatuur.
Uitzenddata:
Zo 24 okt. 2004, 14.00-15.00, Ned. 1
Do 28 okt 2004 (hh) 13.45-14.45. Ned. 1
Adriana Victoria Lewi was anderhalf jaar oud toen haar ouders door
Argentijnse militairen werden gekidnapt en na
vreselijke martelingen werden vermoord. Als Adriana’s zoontje net
zo oud is als zij was toen ze haar ouders verloor, denkt ze terug aan
het voor haar onbekende levensverhaal van haar ouders. Dit zet
haar ertoe aan om op zoek te gaan naar de mensen en plaatsen die te
maken hebben met de laatste levensdagen van haar ouders. Ze wil een
antwoord op haar vraag hoe iemand zijn eigen jonge kind kan opofferen
voor zijn politieke idealen.
Drie jaar lang reist Adriana door het uitgestrekte Argentinie en
ontmoet oude kameraden, medegevangenen en familieleden van
haar ouders. Ze ontdekt dat haar ouders betrokken waren bij de
guerrilla groep Combateros, die gewelddadige acties uitvoerde, maar ze
wil niet oordelen: “Als ze de fout hebben gemaakt door de wapens op te
nemen, hadden ze toch door de rechtspraak veroordeeld moeten worden en
niet als honden afgeslacht?”
Haar vader was joods, haar moeder katholiek. De wijdverspreide
vooroordelen van katholieken tegen joden, de angst van joden in
Argentinie, ook nu nog, en het complete stilzwijgen over de dictatuur,
dit alles stempelt Adriana in de manier waarop ze naar het
leven van haar ouders en naar de toekomst van dit land kijkt. Van
de dertigduizend Argentijnen die zijn verdwenen tussen 1976
en 1983 was bijna tien procent joods, een onevenredig aantal. Veel
joden waren linkse activisten. Ook joden die niets te maken hadden
met politieke activiteiten werden als potentiele vijanden gezien
en vaak zonder enig bewijs en proces vervolgd. Victoria bezoekt met een
ex-gevangene de beruchte voormalige Olympo gevangenis, waar haar vader
langere tijd heeft vastgezeten en is gemarteld. De vrouw vertelt dat
Adriana’s vader zeer zwaar is mishandeld en dat dit bij haar moeder
niet is gebeurd: “dat is nou het verschil in dit land of je
katholiek of jood bent”. De ex-guerillastrijdster vertelt verder dat de
deportaties en martelpraktijken haar zeer sterk denken aan de
verhalen en films die ze had gezien over de nazi-praktijken: “het was
net zo.”
Adriana vindt dat zij goede medewerking heeft gekregen bij het maken
van de film hoewel zij lang nog niet alles te horen heeft gekregen. De
zwarte episode uit de Argentijnse geschiedenis heeft zich in een
compleet stilzwijgen gehuld; vanwege de pijnlijke herinneringen en ook
om Adriana te beschermen, vinden zowel familie als oude kameraden en
medegevangenen het niet makkelijk hierover te praten. Veel van de
mensen die actief waren bij de Combateros worden nu nog
gediscrimineerd. De Argentijnen die de martelingen en vervolgen niet
hebben meegemaakt willen hier eigenlijk niets over weten. Het is een
probleem van de linkse activisten zelf. Na flink doorvragen komt
Adriana erachter dat haar vader uiteindelijk is opgepakt na een
mislukte bomaanslag op een hooggeplaatste legerofficier. Haar vader was
de bommmaker. Pas sinds haar zoektocht naar het familiedrama ziet
Adriana voor het eerst foto’s van haar ouders. Haar opa en oma hebben
de aanwezige foto’s nooit willen laten om zodoende de emotionele
lotgevallen te willen vergeten.
Uiteindelijk lijkt het dat Adriana vrede met haar verleden vindt en
de keuzes van haar ouders a
