Niet alleen het NIW, ook de BIW, het Belgisch Israëlitisch Weekblad, heeft het moeilijk. Maar waar het NIW in het Rosj Hasjana nummer kon melden dat de toekomst er dank zij de steun van de lezers iets minder somber uitziet, dreigt het enige Belgische joodse weekblad uit de krantenrekken te verdwijnen als er niet snel een oplossing gevonden wordt.
Het Belgisch-Israëlitisch Weekblad (BIW) zit financieel op het
tandvlees. Een oplossing is nog niet in zicht, zegt hoofdredacteur
Louis Davids (76). Minder dan een jaar geeft Davids zich om het
voortbestaan van het blad te garanderen. Een heidens karwei, beseft ook
de eeuwig optimistische hoofdredacteur.
Louis Davids vreest dat het Belgisch-Israëlitisch Weekblad verdwijnt
als er niet snel geld op tafel komt. Het BIW informeert vanuit
Antwerpen wekelijks zo’n 14.000 lezers in heel België. Bijna 20% van de
kopers zijn niet-joden. Het weekblad heeft een trouw publiek dat vooral
uit abonnees bestaat. Voldoende om met bescheiden middelen wekelijks
een blad op de markt te brengen. De inkomsten van advertenties hielden
het schip op koers. Dat is nu anders. De verkoop van
advertentieruimte daalt al een paar jaar. Nieuwe adverteerders
aantrekken is moeilijk en ook bedrijven die wel reclame maken in het
BIW draaien tegenwoordig elke cent twee keer om. “Iedere uitgever wordt
hiermee geconfronteerd en het lijkt er niet op dat de advertentiemarkt
op korte termijn aantrekt. Toch niet voor het BIW”, zegt Louis Davids.
Volgens de hoofdredacteur spelen ook “andere dan commerciële” redenen
mee om niet te adverteren. Zeg maar de toenemende angst van (sommige)
bedrijven om politiek-ideologisch in een bepaalde hoek te worden
gedrumd door in het BIW te adverteren. Dat is voor een deel het gevolg
van het Israëlisch-Palestijns conflict dat ook in Antwerpen steeds
vaker als legitimatie dient voor protest en onrust. Het is zuur dat
uitgerekend het onafhankelijke en doorgaans genuanceerde BIW hiervan
het slachtoffer is. Op financiele steun van de joodse gemeenschap
in Antwerpen of Belgie rekent Louis Davids niet. “Er bestaat niet
zoiets als een joodse gemeenschap. Er zijn verschillende groepen,
stromingen en verenigingen die elk hun eigen rol spelen. De kans dat
vanuit de gemeenschap een helpende hand wordt aangereikt is klein. Het
is al langer mijn frustratie dat de joden er in dit land niet in slagen
om een door iedereen onderschreven spreekbuis of vertegenwoordiging te
vormen.”
En precies omdat Louis Davids de onafhankelijkheid van het BIW
wil blijven garanderen, lijkt de kans op joodse steun klein. “Wie geld
aanneemt van een bepaalde groep mensen stelt zich afhankelijk op en dat
wil ik vermijden. Die vrijheid om alle meningen aan bod te laten komen
is altijd het sterke punt geweest van het BIW.” Onder meer de
keuze van Louis Davids om ook de mening van het Vlaams Blok over
sommige onderwerpen te publiceren valt niet bij iedere lezer in goede
aarde. Ook opinierende artikelen over typisch joodse aangelegenheden
liggen soms gevoelig. “Zelfs mijn inzet om de joods-christelijke
betrekkingen te verstevigen lokt bij sommige mensen boze reacties uit.
Maar die verscheidenheid aan meningen en ideeën moet aan bod blijven
komen in het BIW. Anders heeft het blad geen bestaansreden meer.”
Waar Louis Davids het geld om te overleven dan wel gaat halen is niet
duidelijk. De hoofdredacteur zegt “ermee bezig te zijn” maar “de lezer
moet niet verrast zijn als het blad in de nabije toekomst ophoudt te
bestaan. Ik ben een optimist maar dat is niet voldoende.”
Intussen was Louis Davids ook al enige tijd op zoek naar een opvolger,
maar ook die speurtocht verliep moeizaam. Het plan is dat Davids’
dochter binnenkort de nieuwe hoofdredacteur van het BIW wordt. Maar
eerst moet er dus geld op tafel komen.
