De ideale partner bestaat niet, schrijft Lea Pagrach. Maar, zegt ze, over de wensen van singles die een partner zoeken en de ideale man of vrouw niet kunnen vinden kun je niet vaak genoeg schrijven.
We hebben het er al vaker over gehad maar we kunnen er niet genoeg over
schrijven. Wensen. Van singles. Die een partner zoeken. En de ideale
man of vrouw niet kunnen vinden. Die ook niet slagen via
partnerbemiddeling. Vind je het gek? Die ook niet slagen via
partnerbemiddeling. Vind je het gek?
Je wilt een partner omdat je het alleen zijn zat bent. Zomaar iemand
tegenkomen in wie je bent geïnteresseerd (en vice versa) gebeurt
regelmatig. Maar niet altijd en het overkomt niet iedereen. Dat is
jammer want er gaat toch niets boven een spontane verliefdheid.
Zoektocht
Als je dan besluit om je in te schrijven bij een relatiebureau met als
doel: de ideale man/vrouw dan is het verwachtingspatroon hoog. Want,
als je er zelf niet in slaagt, terwijl je er alles voor doet, dan heeft
zo?n bedrijf vast een kaartenbak vol ideale mannen en vrouwen. Dus dan
moet het lukken.
En dan. Dan ga je voor een intakegesprek. Je vertelt over jezelf en
over je leven. Dat is niet altijd makkelijk want je zit tegenover een
volslagen vreemde die jou dan beter wil leren kennen. Omdat de
zoektocht dan gespecificeerd kan verlopen.
Wat men tijdens het intakegesprek helemaal niet moeilijk vindt is het
gepresenteerde wensenpakket, de verlanglijst, de waslijst, de criteria
waar de aanstaande geliefde dan wel geheel aan moet voldoen.
We noemen er een paar
Niet te dik, wel stevig, niet te dun, alsjeblieft slank, niet kaal, wel
kaal, geen baard, wel een baard, geen snor, wel een snor, geen bril,
wel een bril, geen kunstgebit, wel een kunstgebit, geen permanent, wel
een permanent, geen grote boezem, wel een grote boezem, geen kinderen,
wel kinderen, etc. etc.
Dan gaat het alleen maar om uiterlijkheden. Maar wat zegt een
buitenkant? En sterker nog, wat zeggen je uiterlijke wensen eigenlijk
over jezelf? Hoe reëel is het om, als je als vrouw zelf de 50 al royaal
bent gepasseerd, te verwachten dat de man met wie je in contact wilt
komen voorzien is van een dikke bos met krullen op het hoofd. Hoe reëel
is het als men verlangt dat een partner geen bril draagt. Waarom is
dat? Is het erg als iemand minder goede ogen heeft? Vergeet niet dat je
zelf al kort na je 40e niet meer zonder een leesbril aan een touwtje
kan.
Top tien (en omdat we Joods en veeleisend zijn nog twee extra)
1.Geloof. Een heikel onderwerp. Ben je Joods en ortho, Joods en
libo, liberox, ortholibero of wat dan ook. Elke Jood of Jodin maakt
zijn of haar eigen geloof. Wil je als vrouw een keppel en een talles?
Vooral doen als je daar behoefte aan hebt. Ik heb overigens nog geen
man ontmoet die de behoefte heeft een sjeitl van een vrouw op te zetten
of een rok te gaan dragen.
Wil je als vrouw lajenen in sjoel? Vooral doen. Maar dan niet vals en
graag ook foutloos. En doe dan ook alles wat mannen ook doen, niet zo
selectief zijn en alleen maar dat doen wat je leuk vindt. Dus op tijd
in sjoel ?s morgens om te dawwenen en tefillien te leggen. Want je kunt
niet het ene doen en het andere laten. Zo werkt dat niet in het
dagelijks leven. Ben je jurist dan kun je er ook niet voor kiezen om
alleen maar naar zittingen te gaan maar het schrijven van een pleitnota
aan een ander overlaten. Je kunt als moeder niet alleen maar de
kinderen voeden en poepbillen door een ander laten afvegen.
Vrijheid in het Jodendom. Dat is mooi. Want je bent Joods en je wilt
een Joods gezinsleven. Samen met een Joodse partner. Een relatie op
basis van respect en vertrouwen. Met het Joodszijn als leidraad voor de
toekomst. Prachtig! Want Jodendom zit binnen in je. Er is een klein
plekje in de buurt van je hart. Daar zit je
