Hajo Meijer, secretaris van Een Ander Joods Geluid en schrijver van het boek ?Het einde van het jodendom’ is te gast bij het discussieprogramma Nachtwacht, zaterdagavond om 22.35 uur op het tweede Belgische televisienet.
Gewapend met zijn Duits-joodse Bildung, zijn ervaringen in Auschwitz en een hoog moreel besef stelt Meyer zich vragen bij de opgang van het antisemitisme in Europa, bij het verlangen van de zionisten naar een joodse éénheidsstaat. "Vandaag zie je ook veel te vaak?, aldus Meyer, ?dat elke kritiek op het beleid van Israël met de dooddoener van zogenaamd antisemitisme van tafel wordt geveegd." En dat terwijl je volgens Meyer toch meer dan één vraag kan en zou moeten stellen bij de behandeling van Palestijnen door de Israëlische regering.
Zestig jaar na de holocaust zijn joden nog steeds slachtoffer van rassenhaat. Maar terwijl joden zich slachtoffer voelen, gedraagt Israël zich als een bezettingsmacht en wordt elke criticus van Israël antisemiet genoemd. Steeds meer joden vinden daarom dat hun volk zijn eigen waarden verraadt. Zo ook de Nederlandse dissidente jood Hajo Meyer, secretaris van Een Ander Joods Geluid. In zijn recente boek, ?Het einde van het jodendom?, gaat hij op zoek naar de oorzaken van dat hedendaagse antisemitisme. Zijn conclusie is niet echt optimistisch: "Het jodendom graaft zijn eigen graf."
Meyer, die de hel van Auschwitz overleefde, ziet het jodendom langzaam maar zeker afglijden naar een staat van moreel verval. "Traditionele joodse waarden als tolerantie en naastenliefde", zo stelt hij, "moeten vandaag plaats maken voor agressie en hard nationalisme." Meyer wil erop wijzen dat het een joodse rabbi was, die zei ?Doe niet aan een ander wat je niet wil dat een ander jou aandoet?, maar dat zijn de joodse kolonisten in de bezette gebieden, tot zijn grote spijt, blijkbaar al lang vergeten.
"Gelukkig worden de joden vandaag nergens meer intensief vervolgd, maar daarom is ook het zionistische ideaal volledig voorbijgestreefd. Het zionisme is vandaag dan ook niets anders dan een ouderwets kolonialisme?, vindt Meyer.
Voor Meyer kan het niet dat joden overal ter wereld het drama van de holocaust blijven misbruiken om de onderdrukking van het Palestijnse volk te verantwoorden. Want het trauma van de holocaust heeft de joden gedreven tot een soort algemene paranoia, waarbij alle niet-joden meteen potentiële vijanden worden. Wie kritiek durft geven op de bezettingspolitiek van Israël wordt meteen gebrandmerkt als antisemiet, waardoor een eerlijke discussie onmogelijk wordt. Sterker nog, de agressie van de joden dreigt zich tegen hen te keren: ?Al die valse beschuldigingen van antisemitisme leiden alleen maar tot meer antisemitisme?, aldus Meyer.
?Gevaarlijke leugens?, zegt Aron Malinsky, hoogleraar joodse geschiedenis en gerespecteerd lid van joodse gemeenschap in Antwerpen. Het einde van het jodendom zal pas komen als de joden echt gaan geloven dat de heropleving van het antisemitisme hun eigen schuld is. Europa was al antisemitisch tweeduizend jaar voor de oprichting van Israël, en de sterke defensieve reacties van de joodse gemeenschap op het huidige antisemitisme is niet meer dan logisch: ?De gemiddelde Belg denkt vandaag veel negatiever over de joodse gemeenschap dan pakweg vijf jaar geleden?. En dan hebben we het nog niet over de openlijke jodenhaat van moslims overal ter wereld. Israël heeft het recht én de plicht om de veiligheid van de joden in het Midden-Oosten met alle middelen te waarborgen. ?Mensen die de Palestijnse zaak verdedigen, verwerpen het recht van het joodse volk op een eigen land en zijn dus zonder uitzondering antisemitisch?, zegt Malinsky.
Volgens professor Kerkelijk recht Rik Torfs heeft de huidige crisis in het Midden-Oosten niet rechtstreeks te ma
