Toine van Teeffelen beschrijft het dagelijks leven in Betlehem in de periode 2000-2004, een leven bepaald door militaire, politieke en interreligieuze conflicten.
Toine van Teeffelen
woont met zijn vrouw Mary Morcos, zijn dochtertje Jara en zijn zoontje
Tamer in Betlehem, Palestina. Daar is hij werkzaam als
onderwijsadviseur en als lokale coördinator van de organisatie United
Civilians Hij zet zich actief in voor
de verbetering van onderlinge communicatie tussen Palestijnen en
Israëli’s, voor het bieden van perspectief aan de jeugd die opgroeit in
bezet gebied en voor het slechten van de barrières die vrede in de weg
staan.for
Peace (UCP), die fact finding missies uitzendt naar Israël en
Palestina. Hij houdt een dagboek bij waarin hij de dagelijkse
ervaringen van hemzelf en zijn gezin noteert.
“Dagboek Betlehem”
maakt op beklemmende wijze zichtbaar wat het betekent te leven in de
frontlinie, waar het dagelijkse bestaan en de realiteit van de
wereldpolitiek onontkoombaar verweven met elkaar verweven zijn. Het
boek geeft een indringend beeld van het leven in een stad in Palestina
die sinds vele jaren zucht onder bezetting, blokkades en
uitgaansverboden van de Israëli’s. Het normale leven in de stad is
ontwricht; de economie is ingestort. Volgens een studie van de
Wereldbank in 2003 leeft op de Westelijke Jordaanoever en in de
Gazastrook 60% van de bevolking beneden de armoedegrens van 2 dollar
per dag.
Van Teeffelen beziet de situatie met veel nuancering, met directheid en
met humor. Dat leidt tot het niet eenzijdig aanwijzen van schuldigen,
maar tot het zoeken naar een vreedzame uitweg met waardigheid en
respect. Het dagboek heeft zowel een zeer persoonlijk als een politiek
en filosofisch karakter. Het is informatief en emotionerend. Vrede
lijkt verder weg dan ooit: “Soms vraag ik me wanhopig af hoe we ooit
weer in gesprek kunnen komen met de Israëli’s na alles wat er is
gebeurd”.
“Zodra
het uitgaansverbod tijdelijk wordt opgeschort, doen we ieder apart een
aantal winkels aan, omdat we maar een paar uur de tijd hebben. Na twee
weken uitgaansverbod is er geen melk, vers fruit, groente. We voeren
korte gesprekjes op straat:Hoe gaat het? Bitjannen . Hebben jullieEn weg is
water, telefoon, elektriciteit? Geen huiszoeking gehad?
iedereen weer, snel naar de volgende winkel.”
“Vreemd genoeg is naar buiten gaan absoluut niet plezierig: de
ondraaglijke stank van de stapels vuilniszakken op iedere straathoek,
het zand op de straten waardoor je naderhand naar een bad verlangt, de
vernielde lantarenpalen en elektriciteits- masten en natuurlijk de
tanks die schaamteloos in de lucht schieten, enkel om te intimideren.”
“Op internet zien
we dat in Ramallah de watervoorziening voor meer dan 100.000 mensen is
afgesloten. Staat ons dat ook te wachten? Niemand die het weet. In
ieder geval hebben we genoeg mineraalwater voor de baby.”
Toine van Teeffelen (1952)
studeerde sociologie (Rotterdam, 1973) en sociale antropologie
(Amsterdam, 1976) en promoveerde op een onderzoek naar de portrettering
van het Midden-Oosten in Engelstalige bestsellers. In 1995
vestigde hij zich op de Westelijke Jordaanoever als gastdocent aan de
Universiteit van BirZeit.
Dagboek Betlehem 2000-2004
Uitgeverij D
