We hebben vroeger nooit veel vertrouwen gehad in het idee van "afscheiding", de daadwerkelijke scheiding tussen Israëlis en Palestijnen. Een hek, een muur of fortificaties hebben altijd maar een tijdelijke waarde, na enige tijd blijken ze overbodig of schadelijk te zijn geworden. De Chinese Muur is nu een toeristische attractie, de Maginotlinie is in 1940 gebleken volkomen waardeloos te zijn en de muur die Oost-en West-Duitsland scheidde is na verloop van tijd omvergeworpen.
De situatie in het Midden-Oosten kan natuurlijk niet worden vergeleken met situaties in andere landen of andere tijden. De Chinese muur was een scheiding tussen twee verschillende volkeren die elk hun eigen gebied hadden. De Maginotlinie was een Franse militaire versterking tegen een aanval van Duitsers. De ?Berlijnse muur? was in feite een scheiding tussen het communistische Rusland en het democratische westen.
Die scheidingshekken of fortificaties hebben alle een ding gemeen: ze zijn aan hun eind gekomen toen de situatie waarvoor ze waren bedoeld radicaal was veranderd. De hekken of muren vielen om toen een der partijen duidelijk de verliezer was gebleken, de fortificaties werden vernietigd door de militair sterkste partij.
Nu, in het Midden-Oosten, bevinden we ons in een situatie waarin twee partijen, elk voor zich, overtuigd zijn dat zij de overwinnaars zullen zijn. Israël is in bevolkingsaantal veruit de kleine partij, maar militair veruit de sterkste. Israël wordt door zijn buren met totale vernietiging bedreigd en bouwt nu een scheidingshek. Het is duidelijk dat het doel van dit hek tweeledig is:
Allereerst een afweer tegen de gruwelijke moorddadige terreuraanslagen. Het is nu al gebleken dat de terroristen grote problemen hebben om met hun explosieven Israël binnen te dringen;
Ten tweede is het nodig de Palestijnen te overtuigen dat zij geen enkele kans hebben om Israël te overwinnen. Zolang zij geloven dat zij uiteindelijk Israël kunnen vernietigen zullen zij doorgaan met hun acties. Zij zullen pas bereid zijn tot het sluiten van daadwerkelijke overeenkomsten als zij weten geen kans te hebben Israël te verslaan.
Misschien geeft dit hek Israël de kans de Palestijnen te overtuigen dat zij geen enkele kans op een overwinning hebben. Als dit hek doorgebouwd kan worden en eenmaal gereed is, is het grootste deel van de Westoever het Palestijnse gebied geworden waar de Palestijnen voor hun eigen onderhoud zullen moeten zorgen. Zij zullen niet voor altijd kunnen rekenen op doorgaande Europese of Saudische financiele hulp. Ze zullen zich moeten richten op de ontwikkeling van hun eigen gebied. Ze zullen de medewerking van hun buurland Israël nodig hebben en een eind maken aan de haatcampagnes tegen Israël omdat dat dan in hun belang zal zijn.
Om deze redenen denken wij nu dat het scheidingshek misschien een nuttig effect kan hebben. We kunnen alleen maar hopen dat inderdaad de ontwikkeling in deze zin zal voortgaan. En mocht dat het geval zijn, dan hopen we dat het hek zo spoedig mogelijk kan worden neergehaald.
Het hek is nu in het centrum van de belangstelling gekomen. De Verenigde Naties zijn er opnieuw in geslaagd, met hun anti-Israëlische meerderheid, een resolutie aan te nemen waarin het Internationale Hof van Justitie in den Haag wordt gevraagd zijn mening te geven over de legaliteit van het hek dat nu gebouwd wordt.
Er zijn al duizenden woorden gezegd en geschreven over dit Internationale Hof van Justitie. Maar zolang dit Hof niet wordt gevraagd een mening te geven over de legaliteit van het hek dat India bouwt aan de grens met Kashmir, het hek dat Saudi-Arabië bouwt aan de grens met Jemen, of over het Amerikaanse hek aan de grens met Mexico, gaan wij er van uit dat de bijzondere en excessieve belangstelling voor het hek dat Israël bouwt niet uitsluitend is gebaseerd op de vraag over de legalit
