Uit het dagelijks leven van de mensen van Stichting Jingles. Lea Pagrach schrijft over het feestje dat zij organiseerde.
Dat blijkt uit het volgende verhaal: zij is een accountant en een vlotte, gezellige maar ook overheersende dame. Begin dertig, niet getrouwd geweest, laten we haar maar Judith noemen. Ik heb voor haar bedacht dat een ontmoeting met Frank, een 35-jarige jurist wel eens de moeite waard zou kunnen zijn. Een vlotte man, getrouwd geweest en trotse vader van een dochter van drie jaar die hij elk weekend bij zich heeft. De echtscheiding was moeilijk maar de zaken zijn geregeld en de situatie heeft een plekje gekregen in zijn leven. Hij heeft een drukke baan en mede daarom komt hij wel veel in contact met mensen maar dat zijn allemaal zakelijke relaties. En hij is wel specifiek op ziek naar een Joodse partner. ‘Waarom?’ vraag ik hem, want ik ben altijd benieuwd naar de achtergrond van die wens. ‘Tja, dat hoef ik jou toch niet uit te leggen, dat begrijp je toch wel?’ Ook een reactie die mensen vertonen als ik iets meer wil weten dan bijvoorbeeld of iemand van muziek houdt of graag op reis gaat. Dat zijn van die algemene vragen, iedereen vindt het leuk om uit eten te gaan, in de zon te liggen en lange romantische strandwandeling te maken. Maar als ik antwoord wil op die vraag begint het spitwerk. En eigenlijk zou ik er zelf ook moeite mee hebben om die vraag zo goed te beantwoorden dat een buitenstaander begrijpt waarover ik spreek. Want waarom zou je kiezen voor een Joodse partner?Joods of niet Joods? Dat is de vraagIs het een gemeenschappelijke achtergrond die een gevoel van herkenning en erkenning geeft? Is het de logische stap die je maakt nadat je een gedegen Joodse opvoeding hebt gehad, de Joodse jeugdverenigingen hebt bezocht en de studentenclubs? Of heb je van huis uit niets mee gekregen over je Joods zijn en zoek je nu de bevestiging bij een partner? De goedkeuring dat het soms allemaal niet zo makkelijk is gegaan in je leven en dat je je soms zo alleen kan voelen dat je dan denkt dat een Joodse partner je beter zal begrijpen? Eigenlijk krijg je op de vraag naar het waarom je kiest voor een Joodse partner geen antwoorden maar nog meer vragen. Want realiseren mensen zich wel dat je ook vraagt naar moeilijkheden, dat een relatie met iemand in wie je zoveel herkent juist veel moeilijker kan zijn? Dat het samenleven met een partner die soms uit net zo’n neurotisch en soms gefrustreerd nest komt als jij de zaak alleen maar gecompliceerder kan maken?
Frank en Judith?
Goed, even terug naar Judith en Frank. Na hun beider goedkeuring heb ik heb hun telefoonnummers en namen uitgewisseld en kunnen ze elkaar gaan bellen. Zij kon bijna niet wachten en trok als eerste aan de bel. Net toen hij bezig was zijn kindje naar bed te brengen. Ze moest er al direct van zuchten, nog niet eens ontmoet en nu al geen tijd voor haar wanneer het haar uitkwam! De toon was gezet. Ja, hij mocht haar terugbellen, maar niet op woensdagavond want dan ging ze sporten en donderdag was een film op televisie die ze wilde zien. Na wat heen en weer gepraat besloten ze dat hij haar zou bellen als de kleine op bed zou liggen. En toen hij haar aan de telefoon had werd hij onderworpen aan een vragenvuur: hoe dat nou precies zat met dat kind, en hoe de echtscheiding was verlopen en zag hij zijn ex nog wel want dat had zij liever niet.
Hij was te verbijsterd over zoveel indiscretie. Hoe kon zij van hem verwachten dat hij zulke privé-zaken telefonisch aan iemand zou vertellen die hij nog nooit gezien of gesproken had? Hij heeft toen besloten om niet verder in te gaan op het voorstel omdat hij deze manier van communiceren niet correct vond.Doe normaal!Hij meldde zich bij het eerste telefonische spreekuur bij mij en vertelde wat er was gebeurd. Nu ben ik het nooit ergens mee eens of oneens want ieder moet zijn eigen leven op zijn of haar eigen manier indelen en beleven en ieder is ook verantwoordel
