In tegenstelling tot de typisch Israëlische onverschilligheid, zijn de voorbereidingen van een ieder om in het huis een kamer luchtdicht af te sluiten, in volle gang. Overdreven? De wens van voor Jom Kippoer (gmar chatima tova) wordt in ieder geval even aangepast.
?Ma jihje?? ?Wat staat er op til?? Hoor je mensen elkaar vragen op
straat, in de bus, in de lift omhoogsuizend naar kantoor. Het gewone
?jihje tov? ? ?komt wel goed? wordt de laatste tijd ietsje minder
gehoord. Ook de volkswijsheid van ?smoch al…? ? ?vertrouw maar op…
? hoor je niet zoveel.
Toch is de kans op iets ergs volledig onevenredig met de getroffen
voorbereidingen. Of de oorlog met Irak uberhaupt doorgaat is nog niet
helemaal zeker, maar daarover lijken geen twijfels meer te bestaan.
Maar dan: zal Israël onder het geschut komen te staan? En zoja, met
onconventionele wapens? En is die kamer, door een ieder, en niet door
vaklui afgeplakt, daar wel tegen bestand? En komt het bij jou in de
buurt? En op jouw huis? En is het op dat moment niet veiliger toeven in
een schuilkelder dan op de 8e etage van het flatgebouw? En temeer: bij
de vorige ronde werden door Saddam alleen conventionele wapens
gebruikt. (De visie dat die niet gevaarlijk zijn, omdat er bij ons
niemand om het leven door is gekomen, is onzin. Het is een G?dswonder
geweest dat niemand is getroffen, en de laatste Scud heeft een
Amerikaanse basis getroffen, met tientallen doden.)
Israël heeft zich te meten met gevaarlijker en met waarschijnlijker
draaiboeken, en daar wordt, in ieder geval door de gemiddelde burger,
minder aandacht aan gegeven. Veel vragen, maar met het voorbereiden
gaat een ieder gestaag verder. Niet hysterisch, maar toch.
Misschien komt het omdat men het gevaar hier zo ver van tevoren kan
zien aankomen. Sinds de 11e september 2001 heeft Bush het al over deze
slag, en we hadden ruim de tijd. Ook het bedrijfsleven bereidt zich
voor, en elk groot bedrijf heeft een alternatieve plaats voorbereid om
te voorkomen dat de hele bestaande informatie van het bedrijf teniet
zou gedaan worden.Hoe het ook zij, behalve het voordeel dat de
schuilkelders weer eens schoongemaakt worden en ontruimd van alle
overbodige zaken die eenieder er deponeert, is het goed te zien dat
toekomst nuchter onder ogen wordt gezien: we laten ons niet verrassen,
en ook niet deprimeren, maar doen de dingen die we kunnen. Een groot
geleerde bad eens: ?G?d! moge ik de kracht hebben te veranderen wat ik
kan veranderen, en te laten wat ik niet kan veranderen. Maar moge ik
ook de wijsheid krijgen onderscheid te kunnen maken wat ik wel en wat
ik niet kan veranderen.
Dani Evers werd geboren in Amsterdam. Na zijn middelbare school ging
hij naar Israël, waar hij o.a. psychologie en computerwetenschappen
studeerde. Evers woont met zijn gezin op de Westbank, in de kleine
gemeenschap Yakir.
